หลังจากทานมื้อเที่ยงด้วยกันสี่คนเรียบร้อย สิปปกรก็พาน้องสาวของเขาไปส่งที่ห้องทำงานอย่างมีน้ำใจเพราะกลัวเธอจะหลงทาง ส่วนธารากานต์ก็เดินไปกับธาวินจนกระทั่งถึงห้องทำงานของเขา
“ขอบคุณนะครับที่มาช่วยทันเวลา”
“บอกแล้วไงว่าพี่จะช่วยรักษาครอบครัวของไทม์เอง ว่าแต่แน่ใจเหรอว่าน้องกิ่งเค้าจะสำนึกผิดแล้วจริงๆ น่ะ”
“พี่ก็พูดเหมือนกับว่าไม่รู้จักกิ่งอย่างนั้นแหละครับ คนอย่างกิ่งเคยยอมแพ้อะไรง่ายๆ ที่ไหนกัน ยิ่งถ้าเธอรู้ว่าณิชาเป็นลูกนอกสมรสของคุณลุงด้วยแล้วล่ะก็...ผมว่าเธอไม่ปล่อยณิชาไว้แน่ๆ”
“งั้นก็ดีแล้วล่ะที่ณิชาจะกลับเชียงรายพรุ่งนี้ อยู่ให้ไกลกันไว้คงดีที่สุดแล้ว”
“แต่เย็นนี้กิ่งจะไปบ้านเรา ผมกลัวจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น พี่ธารากับพี่กรช่วยคอยเป็นหูเป็นตาให้ด้วยนะครับ”
“ได้สิจ๊ะ ไม่ต้องห่วงหรอก พี่ไม่ปล่อยให้เค้าทำอะไรว่าที่น้องสะใภ้ของพี่ได้แน่นอน แต่พี่ว่า...กิ่งเค้าคงไม่กล้าทำอะไรรุนแรงหรอกมั
