“ถ้าพ่ออยากทำเพื่อเยียวยาจิตใจของพ่อจริงๆ หนูก็จะรับไว้ค่ะ แต่ขอให้พ่อยกในส่วนของหนูให้เป็นชื่อของทะเลดีกว่า เพราะตอนนี้...ทรัพย์สินทั้งหลายไม่สำคัญกับหนูเท่ากับคนสองคนที่หนูรักหรอกค่ะ และสิ่งเดียวที่ทำให้หนูดีใจที่ได้มีชีวิตต่อก็คือการได้อยู่กับผู้ชายสองคนนี้ สองคน...ที่รักหนูด้วยใจจริง”
เธอหันไปมองสบตาธาวินและมองลูกชายตัวน้อย นั่นทำให้ ธาวินรู้สึกตื่นเต้นและตื้นตันใจมาก
“ณิชา...นี่แปลว่าเธอ...ยอมรับรักฉันแล้วใช่มั้ย เธอยอมให้อภัยฉันแล้วใช่รึเปล่า”
“ฉันให้อภัยคุณนานแล้วค่ะ และฉันก็รักคุณมานานมากแล้วเหมือนกันแต่ฉันแค่ไม่แน่ใจว่าความรักของคุณมันจริงรึเปล่า หรือสิ่งที่คุณทำนั้นเพื่อฉันหรือเพื่อลูกกันแน่ แต่หลังจากหลายสิ่งหลายอย่างที่คุณแสดงออกมาให้เห็น รวมถึงหลังจากผ่านความตายมาได้ คุณก็ทำให้ฉันได้รู้ว่าเราไม่ควรเสียเวลาไปกับอคติในใจของเราอีก ฉันไม่ได้ให้โอกาสคุณเท่านั้น แต่ฉันอยากให้โอก
