“ไหนบอกว่าจะยอมทุกอย่างไง ตอนนี้ฉันอยากให้เธอปรนนิบัติ” เขาทวงสัญญา คนรับปากนิ่งอึ้ง ตอนนั้นเธอแค่อยากขอให้คนพวกนั้นรอด แต่เธอลืมนึกถึงตัวเองไปเสียได้ มันน่านัก
“จะให้หอมทำอะไรคะ” อุบอิบถามหน้าแดงระเรื่อซับสีเลือด
“ก็ทำเหมือนที่ฉันทำกับเธอ” พันศึกยกร่างเล็กๆ บนตักให้นั่งบนเตียง เขาไปยืนอยู่หน้าเตียงก่อนทอดสายตาลงมองเธออย่างสื่อความหมาย
“ถอดเสื้อผ้าของฉันออกสิ” เขาพูดเสียงพร่า บ่งบอกได้ถึงอารมณ์ที่กำลังคุกรุ่น ไพรหอมเงยหน้ามองร่างสูง เขาโน้มใบหน้าลงมาหา บดจูบปากอิ่มหวานของเธอ
“ถอดเสื้อผ้าให้ฉันแด็กน้อย” เขากระซิบบอกริมหูเสียงแหบต่ำ ไพรหอมค่อยๆ เอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อให้เขาทีละเม็ดอย่างเชื่องช้า ได้ยินเสียงครางจากริมฝีปากหนาเมื่อนิ้วของเธอสัมผัสกับผิวเนื้อเรียบตึงของเขา
“แบบนั้นล่ะ” เขาพูดเสียงหอบเมื่อเธอปลดกระดุมลงไปถึงเม็ดสุดท้าย ก่อนจะแหวกออก
“ต่อไปก็กางเกง” เขาจับมือเธอมาแตะท
