“คุณท่านเมตตาหอมจริงๆ เลยค่ะ แต่ทำไมคุณท่านต้องให้พี่เอาข้าวต้มมาให้หอมด้วย”
“พี่บอกคุณท่านเองว่าหอมไม่ค่อยสบาย เอ่อ... เมื่อคืน” จันทร์แจ่มอึกอัก
“หอมไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ แค่เพลียๆ ปวดหัวนิดหน่อย ช่วงนี้หอมเองก็เบื่อๆ อาหารด้วย”
“พี่ว่าถึงหอมจะเบื่ออาหารแต่ก็อวบขึ้นนะ ดูมีน้ำมีนวลขึ้นกว่าแต่ก่อนอีก”
“ถึงไม่ค่อยหิวแต่หอมก็อยู่ดีกินดีกว่าแต่ก่อนนะคะ เมื่อก่อนที่บ้านหอมเคยลำบากมาก ข้าวสารยังไม่มีกรอกหม้อ ขอบคุณพี่จันทร์มากนะคะ” ไพรหอมรับถาดอาหารมาถือเอาไว้
“กินข้าวกินยาซะ นอนพักตามสบายเลยนะ คุณท่านอนุญาต” ไพรหอมยิ้มรับไม่ได้ปฏิเสธ เธอเองก็อยากหลบหน้าใครบางคนเหมือนกัน
“หอมขอบคุณพี่จันทร์มากนะคะ ที่ช่วยบอกคุณท่านเรื่องที่หอมไม่สบาย”
“พี่เข้าใจ บอกแล้วไงว่ามีอะไรให้บอกพี่ เอ่อ...” จันทร์แจ่มอึกๆ อึกๆ อยากจะถามเรื่องพันศึกแต่ไม่กล้า
“หอมโง่เองค่ะพี่จันทร์ ถ้าหอมคิดให้มากกว่านี้สักนิด”
