ประไพเสแสร้งแกล้งพูดว่าตัวเองเป็นคนดีเพื่อให้ว่าที่แม่สามีในอนาคตตายใจ เธอจะใช้โอกาสนี้ทำให้สองแม่ลูกรู้สึกผิดและต้องรับผิดชอบเธอในที่สุด เพราะเธอคิดว่าวิธีนี้ดีกว่าวิธีบีบบังคับหรือร้องไห้ฟูมฟามแน่นอน
“หนูนี่รักตาพลจริงๆ คนที่จะมาเป็นสะใภ้ของป้าต้องเป็นหนูคนเดียวเท่านั้น ป้าจะไม่ยอมให้ผู้หญิงคนไหนมาแทนที่หนูได้”
“ขอบคุณคุณป้าค่ะพี่เมตตาหนู” ประไพกราบที่อกของท่าน ก่อนจะมองท่านเดินออกจากบ้านพักของขุนพลด้วยรอยยิ้มสาสมใจ
ประไพเดินเข้าไปในห้องนอนของขุนพลอีกครั้ง ก่อนจะลงไปนอนบนเตียงกับชายหนุ่ม เวลาผ่านไปจนขุนพลฟื้นขึ้นมา เขาตกใจมากที่เห็นประไพนอนเปลือยเปล่าอยู่ข้างตัว
“นี่มันอะไรกันไพ”
“พี่พลจำไม่ได้เหรอคะ ก็เรา...” ประไพมีท่าทีเขินอาย บิดไปบิดมา
“พี่เมานี่นา จำได้ว่าเมา แล้ว...” ขุนพลมองคนข้างๆ เขาจำอะไรไม่ได้ เพื่อนๆ ชวนไปฉลองที่สอบเสร็จ เขาก็เลยเมาเบียร์
“พี่พลคะ ไพไม่ได้ถือโทษโกรธพี
