คุณเขมิกาคิดว่าเด็กๆ ทุกคนที่อยากเรียนหนังสือแต่ไม่มีทุนทรัพย์ในการเล่าเรียนก็คงเป็นแบบไพรหอม ช่างน่าเวทนานัก ส่วนหนึ่งอาจจะมาจากเธอ ที่ทำให้ชีวิตเด็กคนนึงต้องเป็นแบบนี้
“ดีสิเรียนพยาบาล เรียนจบแล้วมาดูแลฉันก็ได้ ฉันก็แก่ขึ้นทุกวัน ถ้ามีพยาบาทประจำตัวก็ดีสิ ฉันจะจ้างเธอแน่นอน” ท่านพูดยิ้มๆ เมื่อหาจุดให้เด็กสาวลองทบทวนเรื่องเรียนต่อได้ ไพรหอมดูเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตัวและกตัญญู คิดว่าคงจะอยากตอบแทนบุญคุณ
“หนูก็อยากดูแลคุณท่านค่ะ ถ้าได้ใช้วิชาที่เรียนมาให้เกิดประโยชน์ หนูก็รู้สึกภูมิใจค่ะ” นั่นปะไร คุณเขมิกายิ้มออกเมื่อได้รับคำตอบเช่นนั้น
“งั้นฉันจะส่งหนูไปเรียนพยาบาล”
“แต่ต้องสอบเข้านะคะ หนูไม่รู้ว่าจะสอบได้หรือเปล่า”
“เรียนสายอะไรมาล่ะ วุฒิที่จะสอบเข้าใช้ได้ไหม”
“ได้ค่ะ หนูเรียนสายวิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์ค่ะ แต่หนูเรียนไม่ค่อยเก่งหรอกนะคะ ผลการเรียนแค่กลางๆ เองค่ะ”
“ไม่เป็นไร ถ้าหนูอยากเ
