ตอนที่ 2 โสดข้ามปี 2
1115 Words
ภาพเคลื่อนไหวตรงหน้าทำให้เฌอริตาเม้มปากแน่น คิ้วเรียวสวยที่บรรจงเขียนอย่างประณีตขมวดยุ่งแทบผูกเป็นโบรักสีดำ ใบหน้าสวยที่เหวี่ยงเป็นปกติอยู่แล้วเพิ่มความเหวี่ยงขึ้นอีกเท่าตัว มองภาพตรงหน้าประกายตาโกรธแค้น... ความโกรธพุ่งสูงปี๊ดขึ้นอีกร้อยเท่าเมื่อสองคนบนเตียงยังเล่นซักเย่อกันไม่หยุดหย่อนไม่มีทีท่าจะรับรู้การมาของเธอ ราวกับโลกนี้มีกันแค่สองคน... คงจะมันกันมากสินะไอ้พวกเหี้ยชิงหมาเกิด!
“ทำอะไรกัน!”
ถามออกไปเสียงดังฟังชัดเพื่อขัดจังหวะคนทั้งสองที่กำลังโรมรันพันตูเด้งสะโพกใส่กันด้วยจังหวะหนักหน่วงไม่หยุดหย่อน แน่นอนว่าคำถามของเธอฟังแล้วโคตรโง่ที่ถามออกไปราวกับไม่รู้ว่าเหี้ยสองตัวกำลังทำอะไรกันบนเตียง แต่ทว่าเสียงของเธอมันก็สามารถทำให้เหี้ยสองตัวผละออกจากกันได้ทันที
เหี้ยตัวผู้หันมามองเธอหน้าตาตื่น ทั้งตื่นตระหนกตกใจทั้งหวาดหวั่น ไอ้ที่แข็งโด่ในตอนแรกหดเหี่ยวลงแทบจะทันที
ส่วนเหี้ยตัวเมียก็ทำเนียมอายดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดบังอำพรางร่างกายเปล่าเปลือยของตัวเองทั้งที่ไม่กี่นาทีก่อนหน้ายังเชิดหน้าเชิดอกกอดรัดฟัดเหวี่ยงเด้งสะโพกขึ้นลงหนักหน่วงอยู่หยกๆ
เฌอริตาเม้มปากแน่น ใบหน้าสวยเหวี่ยงเชิดสูง มองผีเน่ากับโลงผุสองตัวด้วยสายตาขยะแขยงแฝงไปด้วยความรังเกียจ ถึงจะตกใจผิดหวังและเสียใจมากแค่ไหนแต่อย่าคิดฝันว่าคนอย่างเฌอริตาจะแสดงออกด้วยการร้องห่มร้องไห้น้ำตาไหลรินเป็นห่าฝนแล้ววิ่งทะเล่อทะล่าออกจากห้องเหมือนนางเอกในเอ็มวี
ถ้าคิดแบบนั้นคุณคิดผิด
เพราะสิ่งที่เฌอริตาทำคือการจับโทรศัพท์ให้นิ่ง ยกให้สูง แล้วก้าวเท้าย่างสามขุมแบบสับๆเข้าไปหาผีเน่ากับโลงผุบนเตียงแบบไม่สะทกสะท้าน คล้ายกับว่าเหตุการณ์ตรงหน้าไม่ได้มีผลใดๆต่อความรู้สึกของเธอแม้แต่นิดเดียว
“น้องเฌอริ!” บุณยวีร์เบิกตากว้างเรียกแฟนสาวเสียงสั่น ตามมาด้วยเสียงใสเล็กของพลอยไพลิน
“นังเฌอริ!”
“เออ... กูเอง” เฌอริตาตอบคำถามทั้งที่ไม่จำเป็น ดวงตาคู่สวยเหลือบมองหน้าจอสมาร์ทโฟนในมือก่อนจะหันกลับไปมองสองร่างบนเตียง แบะปากให้กับภาพอุจาดตาตรงหน้า
“อุบาทว์!”
บุณยวีร์ที่เพิ่งนึกได้ว่าตัวเองอยู่ในสภาพเปลือยกายล้อนจ้อนต่อหน้าแฟนสาวรีบยื่นมือคว้าผ้าเช็ดตัวที่วางแหมะอยู่ที่พื้นข้างเตียงมาพันเอวสอบล่กๆ มองแฟนสาวสายตาเลิ่กลั่กหวาดหวั่น ไม่คิดว่าเฌอริตาจะบุกมาหาตนที่คอนโดโดยไม่บอกกล่าวล่วงหน้า
“ที่รักครับ... เอ่อ คือ ที่รักมาที่นี่ได้ยังไงครับ ก็ไหนที่รักบอกพี่ว่าต้องอยู่ฉลองปีใหม่กับที่บ้านไงครับ”
เฌอริตาแบะปากมองบน ถลึงตามองอย่างรังเกียจเดียดฉันท์
ที่รักบ้านพ่องมึงสิ
เอากับคนอื่นอยู่หยกๆจับได้คาหนังคาเขายังกล้าเรียกกูว่าที่รักอีกเหรอ ไอ้เวร ไอ้เลว ไอ้สันขวาน ไอ้หนังควาย ไอ้เห็บหมา ไอ้หอกหัก ไอ้... เหี้ยชิงหมาเกิด!
“มาเซอร์ไพร์สไง ไม่ดีใจเหรอ ก็ไหนบอกว่าอยากให้มานักหนาไง”
“น้องเฌอริครับใจเย็นๆก่อนนะครับ มันไม่มีอะไรพี่อธิบายได้ พี่ว่าน้องเฌอริเอาโทรศัพท์ลงก่อนนะครับ”
“อย่าเอามือสกปรกของนายมาถูกตัวฉัน!” เฌอริตาพูดเสียงดังแบะปากรังเกียจก่อนที่มือหนาจะยื่นมาถึงตัว นอกจากรังเกียจเธอก็ยังขยะแขยงแทบทนมองไม่ได้ “ทำไม? อายงั้นเหรอ? เมื่อกี้ยังโยกกันสนั่นสั่นไหวเตียงแทบพังกันอยู่เลยแล้วจะมาทำเนียมอายทำไมตอนนี้... อย่าขยับเข้ามา ถ้าขยับอีกก้าวเดียวฉันกดไลฟ์สดแน่ อยากดังข้ามปีก็ลองดู”
ชายหนุ่นหน้าเสียรู้ดีว่าหญิงสาวไม่ได้พูดเพื่อขู่อย่างเดียว เฌอริตาพร้อมที่จะกดไลฟ์สดทุกวินาที แต่ทว่าก็ยังพยายามทำใจดีสู้เสือง้องอนแฟนสาวต่อ
“เฌอริครับ มันไม่มีอะไรจริงๆ เฌอริฟังพี่นะ เรื่องทั้งหมดพี่อธิบายได้”
“อ่อเหรอ ที่เอากันเตียงแทบหักเมื่อกี้มันไม่มีอะไรงั้นเหรอ พี่พูดเหมือนฉันตาบอดเลยเนอะ จะตอแหลอะไรก็ให้มันน่าเชื่อถือหน่อยมั้ย ไม่ใช่มีปากแล้วสักแต่จะพูด หรือคิดว่าสมองคนอื่นไม่มีรอยยักเหมือนสมองตัวเอง ทุเรศ!”
ไอ้หอกหักเอ้ย!
ถ้าเชื่อเธอก็ตาบอดจริงๆ แล้ว... แล้วอะไรนะ พี่รักน้องเฌอรินะครับ พี่โคตรคิดถึงน้องเฌอริเลยครับ พี่โคตรเหงาเลยอยากให้น้องเฌอริมาอยู่ด้วยกันจังเลย อยากจับมือกับน้องเฌอริเคานต์ดาวน์ไปด้วยกัน พี่อยากแฮปปีนิวเยียร์น้องเฌอริที่รักของพี่เป็นคนแรก... นึกแล้วอยากจะอ้วก
ที่เจ็บใจกว่าอะไรทั้งหมดทั้งมวลเพราะเธอดันเชื่อคำลวงโลกของมันไงล่ะ
“โธ่ น้องเฌอริครับ...”
“ไม่ต้องมาเรียก! ไม่อยากได้ยิน ขยะแขยงจะฟัง นับตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไปเราสองคนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก” เฌอริตาพูดเสียงดัง น้ำเสียงบ่งบอกถึงความรังเกียจชัดเจน ก่อนจะเบือนสายตาไปมองหญิงสาวอีกคนที่ยังนั่งทำหน้าเนียมอายอยู่บนเตียง
“เฌอริครับ...”
“หุบปากเน่าๆของนายซะ! ถ้าพูดอีกคำเดียวฉันกดไลฟ์สดแน่” ตวาดอดีตแฟนหนุ่มเสร็จก็หันกลับไปมองหญิงสาวที่นั่งนิ่งบนเตียงต่อ เรียกอีกฝ่ายเสียงเรียบ
“พะแพง...”
เจ้าของชื่อเชิดหน้าขึ้นทันทีแต่ทว่าก็ไม่กล้าทำอะไรมากเพราะกลัวเฌอริตาจะทำอะไรบ้าๆ โทรศัพท์ในมือเฌอริตาทำให้เธอต้องนิ่งเงียบ
“ฉันไม่คิดเลยนะว่าจะเป็นเธอ หน้าตาเธอก็สวยดีนะ สวยพอไปวัดไปวาได้แต่ความสวยมันไม่การันตีเรื่องสันดานเธอเลยจริงๆ ฉันไม่นึกว่าเธอจะชอบลักกินขโมยกิน แต่ก็สมกันดีผีเน่ากับโลงผุ ต่อไปก็ไม่ต้องแอบกินกันแล้วนะ... เพราะผู้ชายเหี้ยคนนี้เป็นของเธอ”
- Writer
