เช้าวันต่อมา...
แสงแดดที่ลอดส่องช่องห่างระหว่างผ้าม่านเข้ามาภายในห้องนอนทำให้เฌอริตาที่นอนขดตัวซบอกกว้างของพรินทร์ค่อยๆลืมตาตื่นทีละนิดๆ ความรู้สึกตึงๆขัดๆเคืองๆบริเวณกึ่งกลางกายสาวทำให้หญิงสาวแบะปาก ก่อนที่ใบหน้าสวยเหวี่ยงจะแดงซ่านขึ้นเรื่อยๆเมื่อภาพเหตุการณ์เมื่อคืนไหลเวียนเข้ามาในหัวเป็นฉากๆ
เฌอริตาขยับตัวขึ้นนั่งในจังหวะที่พรินทร์ลืมตาตื่นขึ้นมาพอดิบพอดี มือเรียวกระชับผ้าห่มผืนหนาให้แนบสนิทกับอกอวบของตัวเองด้วยความรู้สึกกระดากอาย ก่อนที่มวลรวมความรู้สึกบางอย่างจะฉายชัดบนใบหน้าสวยเหวี่ยงโดยไม่ต้องอธิบาย
“วันนี้มีเรียนหรือเปล่า?” พรินทร์ถามคนที่ผ่านช่วงเวลาสุขสมด้วยกันมาทั้งคืนด้วยน้ำเสียงปกติ ไม่มีความกระดากอาย
พรินทร์ไม่คิดว่าเฌอริตาจะตื่นเช้าขนาดนี้ เพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบจะตีสี่ และที่สำคัญเขาค่อนข้างใช้งานเธอหนักหน่วง ทั้งที่ความจริงก็อยากจะทะนุถนอมเธอให้มากกว่านี้แต่คว
