แสนดีได้ยินแบบนั้นยิ่งรู้สึกกลัว ปิดปากกลั้นเสียงสะอื้นร้องไห้ แต่เสียงก็หลุดออกไป ริกเกอร์ได้ยินก็เดินตามเสียง เข้าไปหาเด็กน้อยที่หลบอยู่ใต้เคาน์เตอร์ในครัว
"ออก! มา! "เขาเน้นทีละคำ ยืนอยู่หน้าตู้เคาน์เตอร์ ทำให้แสนดีไม่มีทางเลือกค่อยๆ เปิดประตูแล้วโผล่หัวออกมา แต่เพียงเห็นหน้ายักษ์ของเขาเธอก็ปล่อยโฮสุดเสียง คิดว่าตัวเองไม่น่ารอด คงได้ตายคืนนี้แน่ๆ
"ฮือออ คุณริกแสนดีขอโทษ"เธอพนมมือไหว หลบตัวเข้าไปในตู้อีกครั้ง ตัวสั่นระริกอย่างหวาดกลัว
"เฮ่อ! ออกมาฉันไม่ทำอะไรหรอก"ริกเกอร์เสยผมแหงนหน้าถอนหายใจควบคุมอารมณ์ตัวเอง
"ฮืออ อึกๆ ไม่ทำจริงๆ นะ"แสนดีค่อยๆ ยื่นหน้าออกมาอีกครั้ง ทั้งสะอึกสะอื้นร้องไห้น้ำตานองหน้า
"ออกมา"เขาบอกอย่างใจเย็น มองเด็กน้อยค่อยๆ คลานออกมาจากตู้ใต้เคาน์เตอร์ที่เล็กและแคบ ก่อนจะจูงมือเธอออกไปนั่งที่โซฟา
"เจ็บมั้ย"เขาลูบแก้มนุ่มที่มีรอยแดงจากฝีมือตัวเอง
"อือ ฮือออ"เธอพย
