ตอนที่ 58 : ยอมรับลูกเขย
"กินเสร็จแล้วไปหาอาที่สวนหลังบ้านหน่อย" จัสตินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งและลุกออกไปก่อน
ชาวินท์กับอันดามองหน้ากัน และสบสายตานับดาว ข้าวยังไม่ทันย่อยมีเรื่องให้มวลท้องอีกแล้วสินะ มือเรียวเล็กกุมมือหนาไว้หลวมๆและส่งพยักหน้าเล็กน้อยราวกับให้กำลังใจ
ไม่รู้ว่าพ่อต้องการพูดคุยอะไรกับชาวินท์ แต่หวังให้เป็นเรื่องที่ดีสักที ในระหว่างที่กินข้าวเธอรับรู้ถึงสายตาของพ่อตลอดเวลา ถึงจะไม่จดจ้องคาดโทษแต่รู้ดีว่ากำลังถูกจับตาดูพฤติกรรม ถึงแม้เรื่องที่ป่วยเป็นเรื่องโกหกแต่เรื่องที่ชาวินท์ดูแลเธอรวมถึงอาหารการกินมันคือเรื่องจริง เขามักชอบให้เธอป้อนด้วยซ้ำเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสองแต่ตอนนี้เห็นว่าอยู่ต่อหน้าพ่อกับแม่เลยไม่ทำแบบนั้น
"ไม่ต้องกังวลหรอก อาจัสตินไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น" ชาวินท์ยีหัวคนตัวเล็กเบาๆเหมือนปลอบขวัญและส่งยิ้มให้อันดากับอานับดาวก่อนจะลุกตามอาจัสตินไปที่สวน
อันดาม
