ตอนที่ 49 : ปกป้อง
ภายในห้องตกอยู่ในความเงียบ ดวงตากลมโตยังจับจ้องใบหน้าคมคายไม่วางตาพร้อมกับส่ายหัวในความกล้าบ้าบิ่นของเขา รอบถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่
"โกรธเหรอ เดี๋ยวทำให้หายโกรธเอง" ชาวินท์เดินเข้ามาหาคนตัวเล็ก และโน้มใบหน้าไปใกล้ใบหน้าหวานพร้อมกับมอบจูบให้กับเธอแทนคำขอโทษ
จุ๊บ
"ให้ตายเถอะ นายนี่จริงๆเลยนะ ถ้าเกิดวันนี้พ่อเข้าบริษัทจะทำไง"
"ก็แค่พูดว่า สวัสดีครับอาจัสติน"
อันดาสุดจะเอือมกับชาวินท์ ตอนนี้กล้าพูดแต่พอเจอเข้าจริงไม่รู้จะเก่งเหมือนตอนนี้หรือเปล่า แต่แล้วริมฝีปากบางอมยิ้มเมื่อคนตัวสูงทำหน้าทะเล้นและยียวนให้เธอหลุดขำ
"ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้โกรธจริงหรอก จะโกรธได้ไงในเมื่อผัวมาหาถึงที่"
"เบื่อที่จะเถียงกับนาย แล้วขึ้นมาได้ยังไงเอาคำตอบดีๆ ไม่เอาเรื่องตลก"
ชาวินท์เอื้อมมือไปดึงตัวหญิงสาวให้เดินตามไปนั่งที่โซฟาภายในห้องของเธอ และให้หญิงสาวนั่งบนหน้าตักแกร่งพร้อมกับใช้ท่อนแขนก
