ตอนที่ 54 : เสมอต้นเสมอปลาย
ครืด ครืด...
เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูแผดเสียงดังในช่วงสามทุ่ม เสียงดังกังวานแต่ไร้ซึ่งการรับสาย สายตาคมกริบของจัสตินมองโทรศัพท์เครื่องหรูของลูกสาวที่แผดเสียงดังมาหลายนาทีและหลายครั้ง รับรู้ว่าใครโทรเข้ามาแต่ไม่รับ
อันดาได้ยินเสียงโทรศัพท์ของตัวเองแผดเสียงเล็ดลอดเข้ามาในห้องมาสักพักใหญ่แล้วได้แต่นั่งกอดเข่ามองออกไปนอกระเบียง ดวงตากลมโตสั่นระริก มองท้องฟ้าที่มืดหม่นพอๆกับความรู้สึกเธอในตอนนี้ บรรยากาศไม่ชวนให้ออกมานั่งมองวิวเลยสักนิด
เมื่อชาวินท์กลับไปพ่อจัสตินได้ขอโทรศัพท์จากเธอ เพราะพ่อเห็นว่าชาวินท์ยื่นโทรศัพท์ให้ การที่พ่อทำแบบนี้ต้องการให้ชาวินท์ฝึกความอดทน แต่ไม่ใช่แค่ชาวินท์ที่ฝึกความอดทนและรู้สึกโหยหา
"พ่อกำลังฝึกอันดาเหมือนกันค่ะ" ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงโทรศัพท์อยากพุ่งตัวไปรับแต่ทำได้แค่นั่งฟังเสียงนั้น รู้สึกเจ็บปวดแบบบอกไม่ถูก มันเหมือนจะขาดใจ
ส
