ตอนที่ 45 : อ้อนเมีย
ช่วงค่ำของวัน
ชายหนุ่มร่างสูงยืนเปลือยกายอยู่หน้ากระจกเงาในห้องแต่งตัว ในสมองกำลังคิดบางอย่าง และหันมองทางประตู ตอนนี้ได้เวลาทำงานแล้วทำให้ชาวินท์เข้ามาอาบน้ำ อุตส่าห์ดีใจคิดว่าเธอจะตามมาเหมือนเมื่อคืนแต่ความจริงแล้วเขาต้องอาบเอง เธอรู้ว่าเขาไข้ลดแล้วเลยไม่สนใจ รู้อย่างนี้ไม่กินยาลดไข้ที่เธอให้ดีกว่า
"ผู้หญิงอะไรใจแข็งชะมัด ไม่เห็นเหรอไงว่าเจ็บแขนอยู่ ถึงไข้จะลงแล้วแต่ก็ยังมีไข้อยู่" ชาวินท์พึมพำกับตัวเอง เขาสวมกางเกงเรียบร้อยแล้วเหลือแต่เสื้อ และแล้วความคิดก็เกิดขึ้น มือหนาหยิบเสื้อเชิ้ตสีดำและเดินออกไปหาหญิงสาวตัวเล็ก
ชาวินท์เดินออกมาในห้องนั่งเล่นและยืนมองคนตัวเล็กด้วยแววตาละห้อย เป็นจังหวะเดียวกันกับที่อันดาเงยหน้าขึ้นมามองพอดี
"มีอะไร" อันดาถามเสียงเรียบ
"เจ็บแขนใส่เสื้อไม่ได้"
"แต่ใส่กางเกงได้" คิ้วเรียวสวยเลิกขึ้นเป็นเชิงคำถามและหรี่ตามองคนตัวสูงเพื่อจั
