แก๊ก~
"ป๊าม๊า..." ดวงตาคู่สวยเบิกโพลงกว้าง ยามที่บุพการีทั้งสองมาพร้อมหน้ากัน ด้านข้างก็เป็นบอดี้การ์ดคอยช่วยถือของมากมาย
"พี่ชายเราเล่าเรื่องให้ม๊าฟังหมดแล้วนะ แล้วนี่ชนัตถ์เป็นยังไงบ้างล่ะลูก" เมื่อเห็นว่ารอบดวงตาลูกสาวบวมเปล่ง คงผ่านการร้องไห้หนักตลอดคืน พิพิมเลยเดินมาที่ข้างเตียงแทน สังเกตุอาการคนเจ็บยังไม่ได้สติ
น่าเห็นใจที่เพิ่งเจอกันเมื่อหลายวันก่อน ชายหนุ่มยังดูแข็งแรงและมีสัมมาคารวะอย่างมาก ไม่น่าเกิดเหตุการณ์อย่างนี้กับเขา
"กินข้าวก่อนสิ" ลาไคบอกทางลูกสาว ในหัวอกคนเป็นพ่อไม่มีอะไรสำคัญกว่าความรู้สึกลูก
"ขอบคุณนะคะทั้งป๊าทั้งม๊าเลย" ร่างอรชรหันมากอดทางบิดา ราวกับเรียกพลังจากท่าน ให้เธอมีความสดชื่นขึ้น
"ไม่เป็นไรหรอก"
"ว่าแต่หมอว่ายังไงบ้างลูก ชนัตถ์จะฟื้นได้เมื่อไหร่" พิพิมถาม
"คุณหมอมาตรวจเมื่อเช้าค่ะ เห็นว่ายังหลับเพราะฤทธิ์ยาอยู่ เพราะถ้าปล่อยให้พี่ชนัตถ์ตื่นมาตอน
