หลายวันต่อมา_
นักศึกษาหลายคนกำลังวุ่นวายกับการเก็บสัมภาระ เมื่อถึงวันเดินทางกลับเข้ารั้วมหาวิทยาลัย มีเด็กๆ คอยยืนโบกมืออำลาอยู่รอบข้าง แล้วส่งดอกไม้ให้คุณครูจำเป็นอย่างประทับใจ
"เน่แพ้ดอกไม้นี่น่า ให้เพลงถือให้นะ" เพลงพิณบอก แล้วรับดอกไม้จากเพื่อนสาวมาถือไว้ ถึงรู้ว่าจิตใจช่วงนี้เธอยังไม่ดีขึ้นก็ตาม
"ว่าแต่รถจะแวะซื้อของฝากใช่ไหม งั้นเน่เอากระเป๋าไปไว้ในท้องรถดีกว่า" ร่างอรชรกระชับเสื้อคลุมยีนส์ ก่อนจะย่อตัวลงเตรียมไปยกกระเป๋าเป้
หมับ!
"ให้พี่ช่วยถือดีกว่า วันนี้เราจะกลับรถคันเดียวกันใช่ไหม" เป็นซันรีบมาคว้ากระเป๋าสองใบทันที
"เน่ยกเองได้ค่ะ" เธอบอกเสียงเรียบ
"ให้พี่ช่วยดีกว่านะ ดีกว่าไอคนข้างหลังตามมาล่ะ"
"แต่ไม่ขอบคุณนะคะ เน่ไม่ได้ขอ" ร่างอรชรเลยจับมือเพลงพิณขึ้นไปนั่งรถก่อน รู้ดีว่ามีสายตาคมคอยมองตามหลัง ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอไม่ได้คุยกับเขาเลย
ยังไม่อยากปรับความเข้าใจอะไ
