ช่วงค่ำ_
"ตั้งใจมาหาแฟนก็บอกมาเถอะ อย่ามาบอกเลยว่าเป็นห่วงน้องอ่ะ" โมเน่ส่งเสียงแซวพี่ชาย ยามที่เห็นเขานั่งคลอเคลียกับคนรัก จนเธอรู้สึกอิจฉาสำหรับคนที่กล้าแสดงออกต่อกัน
ร่างอรชรรุดนั่งข้างริมลำธาร มีแสงไฟจากโซล่าเซลล์เพิ่มความสว่าง ให้เห็นใบไม้ลอยเหนือผิวน้ำเคลื่อนไหวช้าๆ
"ทั้งคู่นั่นแหละ" มิลตันบอก
"คิดถึงพี่พอลนะคะ ถ้าไม่ทะเลาะกับพี่เอยคงได้มาค่ายกับพวกเราแล้ว"
"ให้มันไปชดใช้กรรมเถอะ" มิลตันยังพูดต่อ ส่งยิ้มให้แฟนสาวที่ช่วยกันดูเอิงเอย จนพอลตามไปหาได้สำเร็จ
"นมหน่อยไหม" ชนัตถ์ถือถุงนมนำมายื่นให้ แล้วนั่งลงข้างรุ่นน้องสาว มากกว่าจะไปขัดคนกำลังมีความรักอีกมุมนึง
"อย่าบอกนะคะว่ากินข้าวมื้อเย็นไม่อิ่ม"
"เหมือนเรานั่นแหละ กินข้าวน้อยกว่าทุกวันนะ" เขานึกขึ้นได้ตอนที่เห็นโมเน่ทานข้าว เป็นเมนูพื้นบ้านจากคนแถวนี้นำมาให้ แต่เธอดูไม่ค่อยรู้จักเลยเลี่ยงรับประทาน
"เน่กลัวปวดท้องอีก
