แต่ก็ใช่ว่าหนูพริ้งจะได้ทานอาหารเลยเสียเมื่อไหร่ เมื่อลงมาถึงโต๊ะรับประทานอาหาร ก็เห็นไมค์ยืนเปลือยเปล่ารอรับหญิงสาวต่อจากพี่ชาย ที่อุ้มลงมาส่งให้ถึงที่
“ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ เชิญคุณหนูทานอาหารให้สบายตัวเลยนะครับ” แววตาเจ้าเล่ห์สบสายตากับน้องชาย ที่ตอนนี้อุ้มคุณหนูคนสวยอยู่ในท่าเจ้าสาว
“ทะลึ่งนะลุงเตอร์ ลุงไมค์ขาลุงเตอร์แกล้งพริ้งค่ะ รังแกพริ้งตั้งหลายรอบ” เอ่ยฟ้องออกไปอย่างยั่วยวน
เพราะสายตาของหนูพริ้งไม่ได้แสดงความน่าสงสารเลยสักนิด ออกไปทางเชิญชวนให้ไมค์รังแกตัวเองต่อด้วยซ้ำ
“เหรอครับ ถ้าอย่างนั้นคุณหนูให้ผมปลอบใจคุณหนูนะครับ”
“ค่ะ...ลุงเตอร์จะไปอาบน้ำก็ไปสิคะ พริ้งจะให้ลุงไมค์ปลอบใจ” ปีเตอร์ยิ้มรับ ก่อนจะเดินกลับขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเอง
ไมค์อุ้มคุณหนูคนสวย มาวางลงบนโต๊ะรับประทานอาหารหินอ่อน ราคาเหยียบแสนบาท เสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ ที่ติดร่างอวบอิ่มเพียงตัวเดียว ถูกทอดทิ้งไม่เห็
