ขย่มลูกสะใภ้สาว

บ้านชั้นครึ่งสไตล์โมเดิร์นสีขาวสะอาดตาขนาด 76 ตารางเมตร ประกอบด้วย 2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ ห้องนั่งเล่น ห้องครัว มีสวนหน้าบ้านพร้อมที่จอดรถมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครันเหมาะสำหรับครอบครัวขนาดเล็ก ในเวลาเกือบหกโมงเย็น ภายในห้องครัวมีหญิงสาวรูปร่างโปร่งระหงอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนขาสั้นมีผ้ากันเปื้อนสวมใส่กำลังทำอาหารเย็นไว้รอผู้เป็นพ่อ ทว่ากลับไม่ใช่พ่อของตัวเอง แต่กลับเป็นพ่อของสามีที่กำลังเดินทางกลับมาจากที่ทำงานและน่าจะถึงบ้านที่อยู่แถบชานเมืองในเวลาอีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงหรืออาจจะเร็วกว่านั้นหากรถไม่ติด เมนูอาหารแบบง่ายๆ อย่างผัดกะเพรารวมมิตรทะเลและต้มจืดเต้าหู้หมูสับถูกรังสรรค์ขึ้นพร้อมด้วยไข่เจียวร้อนๆ เพิ่มมาอีกหนึ่งอย่างเตรียมพอรอให้เจ้าของบ้านหลังนี้มารับประทาน ใบข้าวสาวสวยใบหน้าจิ้มลิ้มมีลักยิ้มทั้งสองข้างผิวพรรณขาวเนียน ทรวงทรงองเอวสะโอดสะอง ส่วนไหนควรนูนเด่นก็เห็นชัด ส่วนไหนควรคอดก็คอดจนน่าอิจฉา ส่วนไหนควรผายก็ผายออกมาจนดึงดูดสายตา ทุกอย่างที่รวมอยู่บนเรือนร่างของหญิงสาวช่างน่าดึงดูดให้เพศตรงข้ามเข้าหาและน่าอิจฉาสำหรับเพศเดียวกัน โดยเฉพาะดวงตากลมโตแพขนตาดำงอนยาว ช่วยทำให้ใบหน้าของหญิงสาวดูมีเสน่ห์ยิ่งนัก แต่รูปร่างหน้าตาก็ไม่ได้นำพาความสุขมาสู่หญิงสาวเสมอไป เพราะหญิงสาวเกิดมาในครอบครัวที่พ่อแม่ไม่พร้อม ทิ้งให้อยู่ตามมีตามเกิดกับตาและยายที่แก่ชราจนท่านทั้งสองจากไป ใบข้าวจึงพาตัวเองเข้ามาแสวงหาโอกาสในเมืองหลวงของประเทศเมืองแห่งความเจริญก้าวหน้าเมืองศรีวิไลที่ใครๆ ก็อยากมา จนได้พบรักกับชายหนุ่มที่เป็นรักแรกที่หญิงสาวเทิดทูนบูชาเป็นเหมือนดั่งแสงสว่างในวันที่ชีวิตมืดมน เป็นเด็กหนุ่มที่เข้ามาทำให้ชีวิตของเธอมีสีสันแม้อายุหญิงสาวจะมากกว่าห่างกันถึงสิบปีแต่กลับไม่เป็นปัญหา เป็นสามีที่หญิงสาวรักและดูแลเอาใจใส่ดีอย่างจอมทัพ แต่โชคชะตาก็เหมือนจะกลั่นแกล้งให้เธอพบกับความสุขได้ไม่นาน หลังจากอยู่กินฉันสามีภรรยาได้ไม่ถึงสามเดือน สามีก็มาเสียไปด้วยอุบัติเหตุ ทำให้ใบข้าวกลายเป็นแม่หม้ายสามีตาย ต้องอาศัยอยู่กับพ่อสามีสองต่อสองมาเกือบร่วมปีอย่างที่เป็นอยู่ในขณะนี้ "กลับมาแล้วเหรอคะคุณพ่อ" เอ่ยทักทายออกไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเหมือนอย่างเช่นเคยทำทุกวัน ตั้งแต่แต่งงานกับสามีใหม่จนมาถึงตอนนี้ ขุนศึกหนุ่มใหญ่วัยกลัดมันอายุเพียงสี่สิบสามปี รูปร่างสูงใหญ่ภายใต้ชุดสูทดูดีที่สวมใส่ซ่อนความกำยำอัดแน่นด้วยมัดกล้ามเอาไว้ดูแข็งเกร็งแข็งแรงสมกับชื่อ ผมดกดำที่จัดทรงรับกับใบหน้ายังคงเป็นทรงดูดีรับกับใบหน้าคมเข้ม คิ้วดำดกหนา ดวงตาคมรี จมูกโด่งเป็นสันราวกับชาวต่างชาติทว่ากลับเป็นชายไทยแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ ริมฝีปากหยักด้านในเป็นสีชมพูยิ้มรับกลับมา พร้อมทั้งมองใบหน้าสวยหวานของลูกสะใภ้ที่ส่งยิ้มมาให้ก็รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง จึงก้มหน้ามองต่ำแต่สายตาเจ้ากรรมก็ดันไปเห็นขาเรียวขาวที่โผล่พ้นออกมาจากกางเกงเสียนี่ ยิ่งทำให้ลมหายใจหอบแรงมากขึ้นกว่าเดิม ได้แต่กัดกรามกรอดข่มความรู้สึกเอาไว้ เดินผ่านลูกสะใภ้เข้ามาในบ้านและเอ่ยถามกลับไป พร้อมทั้งปลดเนกไทและเสื้อสูททิ้งไป "ทำอะไรกินวันนี้หอมจัง" ใบข้าวเดินยิ้มเข้ามารับเสื้อสูทที่ขุนศึกกำลังจะพาดลงบนโซฟาเอาไปถือไว้เหมือนดั่งเช่นเคยทุกวัน แต่เท้าเจ้ากรรมก็ดันสะดุดขาตัวเองเสียนี่ ทำให้ใบข้าวร้องออกมาด้วยความตกใจเพราะคิดว่ายังไงตัวเองคงล้มหน้าคะมำก้นเจ้าเบ้าลงกับพื้นอย่างแน่นอน "ว้าย!!" ทว่ากลับไม่เป็นอย่างนั้น เมื่อขุนศึกหมุนตัวกลับมารับร่างบางเอาไว้ได้ทัน วงแขนแกร่งโอบกอดร่างบางรั้งเอวคอดเข้ามาแนบชิด จนสัมผัสได้ถึงความนุ่มนิ่มที่เบียดอยู่กับแผ่นอกแข็งแรงรวมไปถึงกลิ่นหอมอ่อนของน้ำหอมที่โชยเข้าจมูกจนเผลอสูดดมความหอมเข้าไปเต็มปอด ใบข้าวเงยหน้าขึ้นมองพ่อสามีด้วยหัวใจเต้นระรัวดังสนั่นหวั่นไหวอยู่ในอก ยิ่งได้สัมผัสใกล้ชิดก็รู้สึกเหมือนร่างกายร้อนรุ่ม วันแรกที่เห็นใบชายหนุ่มรู้สึกหัวใจเต้นแรงอย่างไรวันนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้นไม่เสื่อมคลายมีแต่จะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เสียด้วยซ้ำ มือที่เผลอโอบเอวสอบไว้ตอนไหนก็ไม่ทราบได้สัมผัสได้กับความหนั่นแน่นของกล้ามเนื้อ ยิ่งตอนนี้ใบหน้าของเธอและพ่อสามีอยู่ใกล้กันจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ของกันและกันก็ยิ่งหวั่นไหว สายตาคมที่ทอดมองมาดึงดูดให้เธออยากเข้าไปค้นหา เช่นเดียวกับขุนศึกก็รู้สึกอยากค้นหาลูกสะใภ้เนื้อหอมนี้เช่นกัน ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งได้สัมผัสความนุ่มนิ่มและอวบอิ่มก็ยิ่งอยากลิ้มลองความคิดด้านอกุศลก็ผุดเข้ามา ยิ่งริมฝีปากอวบอิ่มที่เผยออยู่เบื้องหน้ายิ่งอยากพาลิ้นเข้าไปชอนไชดูดดื่มเกี่ยวพันลิ้นเล็กที่อยู่ด้านในว่าจะหวานหยดย้อยขนาดไหน ใบหน้าคมโน้มต่ำลงใกล้ๆ ลมหายใจอุ่นๆ รินรดกันระยะประชิด จมูกโด่งเฉียดอยู่กับปลายจมูกรั้น ริมฝีปากหยักค่อยๆ ทาบลงบนเรียวปากอิ่มแผ่วเบา และเหมือนมีกระแสไฟไหลผ่านดึงสติที่หลุดลอยของใบข้าวให้กลับมาหญิงสาวจึงรีบเบี่ยงหน้าหลบในทันที พร้อมทั้งขยับตัวออกห่างจากความรัญจวนที่เริ่มก่อตัวขึ้น รู้สึกว่าร่างกายร้อนวูบวาบโดยเฉพาะพวงแก้มและกายสาวที่เหมือนจะเปียกแฉะขึ้นมา "หนู หนูเอาเสื้อขึ้นไปเก็บก่อนนะคะ" ละล่ำละลักเอ่ยบอกออกไปโดยไม่เงยหน้าขึ้นมองพ่อสามีด้วยซ้ำ ก้มหน้างุดเดินขึ้นบันไดรีบนำเสื้อสูทเข้าไปเก็บใบห้องของขุนศึก โดยมีสายตาของขุนศึกมองตามหลังไปพร้อมทั้งรอยยิ้มมุมปากที่ผุดขึ้น