พอเซียวซีซวนเสร็จส่งฟางซินเข้าห้องหอแล้ว จึงได้ออกมาร่วมดื่มสุรามงคลกับแขกที่มาร่วมงาน พอมาเห็นใบหน้าที่แดงก่ำไปด้วยฤทธิ์สุรา และดวงตาที่หยาดเยิ้มของลู่จื้อ เขาก็ส่ายหัวออกมา
“อาเพ่ย พาอาจื้อกลับไปก่อน” ด้วยมีคนอื่นอยู่ไม่น้อย เซียวซีซวนจึงเปลี่ยนคำเรียกขานนางเสียใหม่
“ขอรับ” ลู่เพ่ยเองก็อยากจะพาน้องสาวกลับแล้วเช่นกัน ด้วยกลัวว่าหากอยู่นานกว่านี้ไม่รู้ว่านางจะเมาไปมากเพียงใด
“คุณชายเซียว ข้ายังไม่ได้ดื่มกับท่านเลยจะไล่ข้ากลับแล้วรึ” นางยู่ปากอย่างไม่พอใจ
“เพียงจอกเดียวเท่านั้น แล้วเจ้าก็กลับเลยเข้าใจหรือไม่” เขาเอ่ยบอกนางเสียงเบา
“ได้ๆ” นางฉีกยิ้มกว้าง ก่อนจะแบมือขอจอกสุราจากโจวหรงเฉิงคืนมา
“จะรีบกลับได้อย่างไร งานเพิ่งจะเริ่ม” องค์ชายรองเอ่ยขัดขึ้นมา เขายังไม่ได้เอ่ยพูดกับนางสักประโยคก็จะให้นางกลับเสียแล้ว
ลู่จื้อนางพยักหน้าอย่างเห็นด้วย องค์ชายรองจึงได้หันไปมองโจวหรงเฉิงอย่างได้ใจ
