ออด ออด...
เสียงออดห้องของใบบัวถูกกดดังขึ้นอย่างต่อเนื่องทำให้ร่างบางที่กำลังจะล้มตัวลงนอนชะงักหันไปมองยังประตูห้องของตัวเองด้วยสีหน้างุนงง
“ขวัญข้าวเหรอ...” ริมฝีปากบางเอ่ย ลุกขึ้นเดินไปส่องยังช่องตาแมวของประตูห้องขนาดเล็ก แต่แล้วดวงตากลมโตก็ต้องเบิกกว้างขึ้น
“แทนไท” เรียวปากเล็กขยับพูดหลังจากที่ส่องเห็นร่างสูงคุ้นเคยที่ยืนอยู่บริเวณหน้าห้องของเธอ
ก๊อกๆ
“เปิดประตู” เสียงทุ้มนิ่งจากด้านนอกบอกผ่านประตูห้องเล็กด้วยใบหน้าที่ต่อให้ไม่เห็น ใบบัวเองก็พอที่จะเดาได้ว่ามันเรียบนิ่งแค่ไหน
“อ อึก...เอาไงดี” ร่างบางพึมพำพยายามปรึกษาตัวเองว่าควรที่จะเปิดประตูให้คนตัวสูงดีไหม หรือว่า...
ครืดดดด ~
โทรศัพท์ขนาดพอดีที่อยู่ไม่ไกลดังขึ้นทำให้เจ้าของใบหน้าเรียวใสหันไปหยิบขึ้นมาดูก่อนที่ดวงตากลมจะเบิกกว้างออกมาอีกครั้ง
LINE
แทนไท : ถ้าฉันเคาะอีกที
แทนไท : รู้ใช่ไหมว่าจะโดนอะไร
ใบบัวก็ชะงักยืนนิ่งต
