ฉันรีบวิ่งออกมาให้ห่างจากคณะวิศวะ ก่อนจะมานั่งก้มหน้าน้ำตาคลออยู่บริเวณต้นไม้ใหญ่ ก็รู้ว่าตัวเองผิด แต่คำพูดที่เขาพูดก็ทำเอาฉันเองหวั่นหัวใจเหมือนกัน นั่งอยู่สักพักก็มีเสียงของบุคคลปริศนาดังขึ้น
"มานั่งอะไรคนเดียวแถวนี้ครับ
"พี่เฟิร์ส...
"ไง..ไม่เจอกันนานเลยนะเรา
"ค่ะ..พี่สบายดีนะคะ
"สบายดีครับ แล้วเราล่ะ..สบายดี ????
"ก็เรื่อยๆค่ะ...ดีบ้างไม่ดีบ้าง
"ทำหน้าหงอยขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าทะเลาะกับแฟนมาหรอกนะ..
"นิดหน่อยค่ะ...หนูมันเด็กนิสัยไม่ดี ทำตัวไม่น่ารัก ไม่มีใครอยากคบกับหนูแล้ว
"น้อยใจไอ้พายุมันเหรอ...
"เปล่าค่ะ...หนูแค่รู้สึกว่าหนูเป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่อง งี่เง่า เอาแต่ใจ...แถมยังปากเสียอีกด้วย
"หึ....เราเนี้ยนะ..งี่เง่าเอาแต่ใจ...พระแพงที่พี่รู้จักไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย..
"ไม่รู้สิคะ ตอนนี้หนูไม่ค่อยจะโอเคกับคำพูดและนิสัยของตัวเองเลย
"ดูท่าจะหนักนะ...อาการของเราอ่ะ..แคร์มันมากเ
