น้องที่แปลว่า 'เมีย'

ขัดหูขัดตา

@2 สัปดาห์ต่อมา

"สวัสดีค่ะ...พี่ๆ..😊

"สวัสดีครับคนสวย 😊 วันนี้ได้อะไรมาฝากครับ : อคินถามคนตัวเล็กออกไปก่อนจะยิ้มให้ด้วยท่าทีเป็นมิตร

"บราวนี่เค้กชอตโกแลตค่ะ 😊 : ฉันยิ้มหน้าแป้นก่อนจะยื่นถุงขนมไปให้พี่พายุ ที่ตอนนี้กำลังนั่งหน้านิ่งจดจ่ออยู่กับเอกสารชุดหนึ่ง

"พี่พายุ..หนูซื้อขนมมาฝาก

"...........

"เห้ย ! ไอ้พายุ มึงก็รับขนมกับน้องหน่อยดิวะ..น้องอุตส่าห์ซื้อมาฝาก : เป็นพี่ดีเทลหนึ่งในเพื่อนสนิทของพี่พายุเอ่ยขึ้น แต่คนหน้านิ่งยังคงเฉย ไม่ยอมรับขนมจากฉันสักที ฉันเลยยื่นขนมถุงนั้นไปให้พี่ดีเทลแทน

"วุ่นวาย !

: น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยขึ้นพร้อมกับสีหน้าท่าทางที่ไม่ค่อยจะสบอารมณ์เท่าไหร่นัก สายตาคมจ้องมาที่ฉันอยากกับว่าฉันไปทำความผิดร้ายแรงมา แต่แล้วยังไง... ฉันจำเป็นต้องสนด้วยเหรอ ก็แค่เอาขนมมาฝาก ทำไมต้องทำหน้าดุขนาดนั้นด้วยก็ไม่รู้

"พูดกับน้องดีดีหน่อยดิวะ...เสียงเข้มเพื่อ ? : อคิน

"ไม่เป็นไรค่ะ คนแก่ก็เป็นแบบนี้แหละ 😊

"นี่เธอ..!

"เออ....งั้น..หนูฝากไว้ที่พี่ดีเทลนะคะ...พอดีหนูรีบ 😊

"ได้ครับ มันไม่กินเดี๋ยวพวกพี่กินเอง 😊 ขนมที่น้องพะแพงซื้อมาฝากอร่อยทุกอย่างเลย เมื่อวานพี่ลองชิมคุกกี้เนยที่น้องซื้อมา อร่อยมาก 😊 : ดีเทล

"จริงเหรอคะ 😊 คุกกี้นั่นหนูทำเองกับมือเลยนะคะ มันพอจะทานได้จริงๆใช่ไหม..

"เรียกว่าอร่อยเลยดีกว่าครับ หวานมันกำลังดี 😊

"ดีใจจังที่มีคนชอบ ไว้วันหลังหนูจะทำมาให้ทานอีกนะคะ ... 😊 : ฉันยิ้มให้พี่ดีเทล ส่วนพี่ดีเทลเองก็ยิ้มตอบ จะว่าพี่ๆแก๊งค์นี้เขาหล่อกันทุกคนเลยนะ แต่หล่อกันคนละแบบ อย่างพี่ดีเทล หล่อคม แถมยังใจดีกับฉันมากๆอีกด้วย

"ตุบ !!!! (เสียงเอกสารถูกทิ้งลงบนโต๊ะอย่างแรง พร้อมกับสีหน้าที่ดูไม่ค่อยจะพอใจเท่าไหร่นักของคนบางคน)

"จะคุยกันอีกนานไหม...รำคาญ..!

"รำคาญก็ปิดหูไว้ดิวะ...กูคุยกับน้องไม่ได้คุยกับมึง : ดีเทล

"เอ่อ..ดูเหมือนพวกพี่กำลังยุ่ง..งั้นหนูไม่รบกวนพี่ๆแล้วดีกว่า...หนูไปก่อนนะคะ ไปสายเดี๋ยวถูกรุ่นพี่ลงโทษ 😊

"ไปซ้อมลีดเหรอครับ : ดีเทล

"ค่ะ...อาทิตย์หน้าจะลงแข่งแล้ว...ถ้าพี่ๆพอจะมีเวลา อย่าลืมไปให้กำลังใจหนูด้วยนะ 😊 ไปแล้วนะคะ...บาย...

ยัยเด็กพะแพงวิ่งออกไปด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ยิ่งเห็นยิ่งขัดตา พอหันมามองไอ้ดีเทลก็ยิ่งทำให้ผมอารมณ์หงุดหงิดมากกว่าเดิม ก็ดูมันทำ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตามหลังยัยนั่น....ไม่รู้จะยิ้มให้กันทำไมนักหนา เห็นแล้วมันรำคาญลูกกะตา..

"แม่ง..ดาเมจโคตรรุนแรงต่อหัวใจ : ดีเทล

"นั่นดิ...ยิ้มทีกูแทบละลาย คนบ้าอะไรน่ารักฉิบหาย...อิจฉาไอ้พายุวะ : อคิน

"อิจฉากูเรื่อง ?

"ก็เรื่องน้องพะแพงคนสวยไง...อยากมีสาวน้อยน่ารักมาจีบแบบมึงบ้าง กูจะไม่ลีลาเล่นตัวเลยสักนิด จะยอมถวายตัวให้อย่างไม่ต้องคิดเลยวะ : อคิน

"หึ...อยากได้มากมึงก็จีบเอาดิ ยังไงกูก็ไม่สนใจยัยนั่นอยู่แล้ว

"มึงพูดจริงดิ : ดีเทลเอ่ยขึ้น

"อืม...

"งั้นกูขอบอกมึงไว้ตรงนี้ ว่ากูสนใจน้องพะแพง...ถ้ามึงไม่ชอบก็อยู่เฉยๆ กูจะจีบน้องเอง : ไอ้ดีเทลมันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง พร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มออกมาอย่างคนที่กำลังมีความรัก ทำไมเห็นท่าทีแบบนี้ของมันแล้ว รู้สึกหงุดหงิดเป็นบ้า...ขัดหูขัดตาผมไปหมด

"เอาจริงดิไอ้ดีเทล..น้องเขาชอบไอ้พายุนะเว้ย...มึงไม่กลัวอกหักเหรอวะ น้องออกจะชัดเจน ประกาศโจ่งแจ้งซะขนาดนั้น : อคิน

"ชอบแล้วไงวะ..ยังไปไม่ถึงไหนเลยนิ...แล้วอีกอย่างมันบอกเองว่าไม่มีวันสนใจน้อง...คนเรามันเปลี่ยนใจกันได้...คำว่าชอบกับคำว่ารัก ความหมายมันอาจจะใกล้เคียง แต่ความรู้สึกมันต่างกันนะเว้ย : ดีเทล

"จริงจัง ???? : อคิน

"ตอนนี้ยังไม่รู้ แต่กูถูกชะตามากกว่าคนไหนๆ...คงต้องลองดูก่อน.. : ดีเทลพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม ผิดกับอีกคนที่เอาแต่นั่งทำหน้าตาบูดบึ้ง

"ว่าแต่มึงเห่อะ...อย่ามาเปลี่ยนใจทีหลังแล้วกัน : ดีเทลหันมาพูดกับพายุ

".........เออ..!!!!........