ในที่สุดสิ่งที่พรูฟต้องการได้สมดั่งปรารถนา เขาได้ใช้ชีวิตอาศัยอยู่กับแฟนสาวของตัวเองทุกวันทุกค่ำคืน กลางวันแม้จะมีเรียนพร้อมกันบ้างไม่พร้อมกันบ้าง แต่ส่วนใหญ่พรูฟจะทำหน้าที่สารถีรับส่งแฟนสาวอย่างไม่เคยบ่นแม้แต่คำเดียว
คนที่ปกติไม่ชอบตื่นเช้า แต่กลายเป็นยอมตื่นขึ้นมาเพื่อขับรถไปส่งเมษาที่มีเรียนแปดโมงเช้าโดยไม่บ่นสักคำ แม้ว่าสภาพของเขาจะไม่อยากลุกจากที่นอนแค่ไหนก็ตาม
“ถ้ายังไม่ชินก็นอนต่อสิคะ ทำไมต้องฝืนตัวเอง” เมษาพูดกับแฟนหนุ่มอย่างเอ็นดู ยกมือขึ้นลูบหัวเขาอย่างรักใคร่กับความพยายาม
“ก็ไม่อยากให้หนูขับรถเองนี่” แม้ว่าเธอจะขับเองประจำแต่เขาก็ยังอยากขับรับส่งเธอด้วยตัวเอง “อีกอย่างหนูพึ่งอยู่กรุงเทพไม่นาน ถนนหนทางอาจจะไม่คุ้นเท่าไหร่ พี่ก็อยากดูแลให้ดีที่สุด”
นี่คือความสัจจริงของเขา อยากดูแลแฟนสาวที่รักให้ดีที่สุดจนยอมฝืนตัวเองตื่นเช้า
“ทำไมพี่พรูฟน่ารักจัง แบบนี้จะให้เมรักยังไงไหว” ประ
