อิงฟ้าตื่นขึ้นมาตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่โผล่พ้นขอบฟ้าเสียด้วยซ้ำ บรรยากาศยังคงมืดสลัวทว่าเมื่อม่านตาปรับแสงได้ หญิงสาวก็เห็นว่าตอนนี้ตัวเองนอนอยู่ในอ้อมกอดของเขม อิงฟ้าถึงกับตัวแข็งทื่อไม่รู้ตัวเองกลิ้งเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มได้อย่างไร เท่าที่เธอจำได้ก่อนจะหลับต่างคนก็ต่างนอนที่ของตัวเองนี่น่า
แต่ไม่เป็นไร เมื่อเข้ามาแล้วเธอก็ขอนอนมองหน้าเขาอยู่แบบนี้สักพักให้ชื่นใจ หากเขาตื่นขึ้นมาเธอคงไม่มีโอกาสได้มองใบหน้าของเขาใกล้ๆ แบบนี้แน่
อิงฟ้านอนยิ้มพินิจคนตรงหน้า ยามเขาหลับช่างดูสงบ อบอุ่น และใจดี แต่เวลาที่เขาตื่นขึ้นมาเธอรู้สึกเหมือนเขามีรังสีความเฉยชา ความห่างเหินแผ่กระจายออกมาจนเธอไม่กล้าเข้าใกล้ นอกจากเวลาร่วมรักเท่านั้นที่จะได้สัมผัสแนบชิด
แต่ก็อย่างว่าในเมื่อสถานะของเธอคือผู้หญิงของเขาที่ต้องอยู่ในที่ลับ และมีไว้เพื่อให้เขาผ่อนคลายก็ไม่จำเป็นที่เขาต้องสนิทสนมกับเธอมากไปกว่านี้
ค
