Chapter Twenty Seven
MAYUMI
MAGKAHALONG hingal at panginginig ng kalamnan ang aking nadama nang marating ko iyon. But he didn’t stop until I said I can no longer wait for him.
“Amiiirrr,”
“HHhmmmm,” tumingala siya.
“Please,”
Sa hudyat ko ay ipinwesto niya ang kanyang sarili sa pagitan ko. Hinawakan niya ako sa baywang habang ako ay kapit na kapit sa aking unan.
“Huwag kang sisigaw kung masakit,” yumuko siya para abutin ang mga labi ko.
Wala man lang siyang pasabing he will abruptly enter my world. My small and tight world where the Yamashita’s Treasure resides.
“Uugghhh,” bigla akong napakapit sa kanyang mga balikat nang mabigla ako sa pagbulusok ng bagay na iyon sa aking kalooban.
Mariin akong napapikit nang maramdaman kong hinugot niya ang bagay na iyon hannggang sa maramdaman
