เขานั่งอยู่ที่เดิมปลายเตียง มองไปด้านนอกหน้าต่างอย่างไม่เข้าใจตัวเอง ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยคิดสนใจความจืดชืดของปานมุกเลยสักนาทีเดียว แต่ภาพในหัวมีแต่ใบหน้าเธอ
ภาพเด็กหญิงที่วิ่งตามเขาต้อย ๆ หลังแม่เสียชีวิตและเข้าไปปลอบวันนั้น ไม่คิดว่าปานมุกจะรักปักใจจนวางแผนเพื่อจะแต่งงานกับเขาให้ได้
เขาผู้หวงแหนอิสรภาพ และความส่วนตัวไม่ชอบให้มีใครเข้ามาวุ่นวายในชีวิต จึงแยกห้องตั้งแต่แต่งงานกันและเธอก็ยอมรับมันได้
จนวันที่เขารู้สึกเกลียดเธอมากที่สุด คือมานอนอ่อยในห้องเขาซึ่งเป็นพื้นที่ห้ามเข้าหากไม่ได้รับอนุญาต แล้วหลังจากนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนไปหมด
เธอเปลี่ยนไป แววตาที่เคยมองเขาอย่างคนรักหายไป เหลือเพียงความเกลียดชังในแววตา ที่เขาได้เห็นมันเมื่อไหร่เป็นได้หงุดหงิด
จวบจนรุ่งเช้า เขาก็ยังไม่ได้นอน และตัดสินใจเดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำเพื่อสลัดความคิดฟุ้งซ่านทั้งคืนที่ผ่านมา
คฤหาสน์พิงพยัคฆ์...
“คุณอา...
