“…” ปลายฟ้านิ่งไปชั่วครู่เมื่อได้ยินประโยคนั้น มันคงเป็นเรื่องน่ายินดีถ้าเธอได้ยินคำนี้จากปากของเขาตอนที่เธอไม่ต้องเจอกับอะไรเครียดๆ แต่วันนี้คำคำนั้นมันกลับไม่มีผลอะไรเลย หรือเพราะหัวใจของเธอกำลังเจ็บปวดอยู่จนรู้สึกด้านชา
“ฉันก็เคยคิดแบที่นายกำลังคิดเหมือนกัน” ปลายฟ้าพูดแล้วเบือนหน้าหนีสายตาของเขา
“…”
“แต่วันนี้ความรู้สึกแบบนั้นมันหายไปหมดแล้ว” พูดจบเธอก็แกะมือหนาที่เกาะกุมไหล่ของเธอออก และหันหลังจะเดินออกไปจากตรงนั้น แต่เขาก็ยังไม่ยอมให้เธอเดินหนี รีบดึงเธอมากอดไว้จากด้านหลัง
“ฉันไม่ได้ขอให้เธอชอบฉันตอนนี้ฟ้า แต่ฉันไม่อยากปล่อยให้เธออยู่คนเดียว อย่าหนีเลยเธออยู่คนเดียวไม่ได้หรอกเชื่อฉัน” ไฟท์ยังคงรั้งร่างบางไว้แน่นถึงแม้เธอพยายามจะแกะมือออกแค่ไหน
“ฉันอยากอยู่คนเดียวจริงๆ ตอนนี้ฉันไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้น นายเข้าใจมั้ยไฟท์!” ปลายฟ้ากระแทกเสียงใส่อีกคนด้วยความโมโห ตอนนี้เธอรับความรู้สึก
