รักร้ายคุณชายจอมหยิ่ง(NC++)

ไม่สำคัญ

เจย์....

เขากำลังไม่พอใจที่รู้ว่าย่าจะรับเด็กที่ไหนไม่รู้เข้ามาอยู่ในบ้าน ถ้าเด็กคนนั้นจะมาเป็นคนรับใช้เป็นแม่บ้านแม่ครัวเขาจะไม่ว่าอะไรเลยสักนิด แต่นี่ไม่ใช่ ย่าเขาจะรับมาเลี้ยงเป็นหลานสาวซึ่งเขาไม่เห็นด้วยเป็นอย่างมาก เขาไม่เข้าใจว่าย่าเขาไม่เข็ดหรือยังไงกันกับสิ่งที่เคยเกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน เขาเดินเข้ามาในห้องรับแขกเห็นย่ากำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่แม้ท่านจะอายุอยู่ในวัยแปดสิบแล้วแต่สายตาท่านยังดีสามารถอ่านหนังสือเขียนหนังสือได้

"ผมมีเรื่องที่จะคุยกับย่า" เขาไม่อ้อมค้อมให้เสียเวลาเขาเดินมานั่งตรงข้ามกับท่าน ท่านวางหนังสือลงแล้วมองหน้าเขา

"เจย์มีอะไรกับย่าเหรอลูก"

"ผมเพิ่งทราบว่าคุณย่าจะรับคนมาอยู่ที่นี่"

"อืมมใช่ เจย์เจอหนูใบตองแล้วเหรอจ้ะ"

"เจอไม่เจอมันไม่สำคัญหรอกนะครับ ผมแค่อยากทราบว่าคุณย่าคิดยังไงที่จะเอาใครก็ไม่รู้มาเลี้ยงแถมยังยกให้เป็นหลานอีก"

"ย่าสงสารเห็นเค้าไม่มีใครอายุก็เท่าเจย์พ่อแม่ก็ไม่มีญาติพี่น้องก็ไม่มี"

"แล้วไงครับ...เลยต้องรับมาอยู่ที่นี่"

"แล้วเจย์จะให้ย่าทำยังไง"

"ถ้าสงสารก็แค่ให้ทุนเหมือนที่ย่าให้กับเด็กกำพร้าคนอื่นๆ ก็ได้นี่ครับ กองทุนช่วยเหลือของย่าก็มีถ้าผมจำไม่ผิด" ย่าของเขาท่านใจบุญชอบช่วยเหลือคนอื่นมาตลอดเลยมีการจัดตั้งกองทุนช่วยเหลือเด็กกำพร้ากับคนยากไร้ขึ้นมาแต่เขาไม่เข้าใจที่ทำไมกับเด็กผู้หญิงคนนี้ท่านถึงต้องรับมาอยู่ด้วย

"ย่าพูดตามตรงนะ ย่าเห็นหนูใบตองละย่าคิดถึงน้องสาวฝาแฝดของเรา ถ้ายัยจีนยังอยู่ย่าคงมีความสุขมากกว่านี้ที่มีทั้งหลานสาวหลานชาย"

ใช่ครับผมเคยมีน้องสาวฝาแฝดแต่เธอเสียชีวิตไปแล้วด้วยโรคหัวใจตั้งแต่อายุได้ห้าขวบตอนนั้นเขาก็ไม่ค่อยรู้ความเท่าไหร่หรอก

"แต่เด็กนั่นไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเราเลยสักนิดถ้าเป็นญาติห่างๆ ยังพอว่าแต่นี่ไม่ใช่แล้วย่ามั่นใจได้ยังไงว่าเด็กนั่นเป็นคนดี"

"ย่ามั่นใจ"

"คงจะมั่นใจเหมือนที่ย่าเคยมั่นใจว่าน้าเพลินเป็นคนดีใช่ไหม"

เขาไม่อยากจะรื้อฟื้นเรื่องราวเก่าๆ หรอกนะแต่เขาจำเป็นต้องพูดก่อนที่อะไรมันจะซ้ำรอยเดิม

"เจย์"

"ย่าคงยังไม่ลืมว่าที่ผมต้องมากำพร้าพ่อกำพร้าแม่เพราะใคร"

"ย่าไม่เคยลืมลูก เรื่องเพลินตาย่ายอมรับว่าย่าผิดเองที่เอาเธอเข้ามาในบ้านจนทำให้เกิดเรื่อง"

คุณหญิงแม้นมาศไม่เคยลืมว่าตนเองเคยทำเรื่องผิดพลาดแม้เรื่องนี้จะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม ย้อนกลับไปเมื่อหลายสิบปีก่อนท่านเคยรับเพลินตามารับเลี้ยงเพราะพ่อแม่เพลินตายากจนไม่มีเงินที่จะเลี้ยงลูกให้ได้ดีเลยเอามาฝากให้ท่านช่วยเลี้ยงดูซึ่งท่านก็ไม่มีลูกสาวมีแต่ลูกชายเพียงคนเดียวคือจรัสพ่อของเจย์ เพลินตาอายุพอๆ กับจรัส ในสายตาของทุกคนเพลินตาเป็นเด็กดีมากพูดจาไพเราะมารยาทก็เรียบร้อยเป็นที่รักของทุกคน ในเวลาต่อมาจรัสก็ได้แต่งงานกับคนรักก็คือทิพย์สุดามารดาของเจย์ ทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างปกติจนวันนึงทิพย์สุดาตั้งท้องในช่วงนั้นเองที่จรัสพ่อของเจย์ไปมีความสัมพันธ์กับเพลินตาคำสารภาพของจรัสก็คือเขายังมีความต้องการแต่ทิพย์สุดาตัั้งท้องแถมยังเป็นลูกแฝดอีกทำให้ต้องระวังห้ามมีเพศสัมพันธ์เขาเลยเผลอไผลไปมีอะไรกับน้องสาวบุญธรรมของตัวเองก็คือเพลินตาเรื่องนี้ความมาแตกตอนที่ทิพย์สุดาตื่นมากลางดึกของคืนนึงเธอไม่เจอจรัสเธอเลยคิดว่าจะเดินลงมาตามหาข้างล่างด้วยความเป็นห่วงเพราะเขาหายไปนานเกินไปยังไม่ทันที่เธอจะเดินลงบันไดเธอเดินผ่านมาถึงหน้าห้องของเพลินตาซึ่งจะอยู่ก่อนถึงบันได

"อื้อออ พี่จรัสขาเพลินต้องการพี่"

"พี่ก็ต้องเพลินที่สุด"

"อ๊ะ อ๊าาาา พี่จรัสเพลินจะขาดใจตายอยุ่แล้ว" เสียงที่ได้ยินมันทำให้ทิพย์สุดาแทบล้มทั้งยืน สามีของเธอกับเพลินตาซึ่งมีศักดิ์เป็นน้องสาวบุญธรรมของเขามีอะไรกันในขณะที่เธอซึ่งเป็นภรรยาและยังตั้งท้องลูกของเขานอนอยู่ในห้องข้างๆ อย่างงั้นเหรอ เธอทรุดนั่งลงตรงหน้าประตูก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างหนักและเริ่มปวดท้องขึ้นมา

"ฮืออออ ฮือออออ" ในตอนนั้นท่านลุกมาเข้าห้องน้ำพอดีก็ได้ยินเสียงคนร้องไห้ดังแว่วเข้ามาท่านเลยเดินออกจากห้องนอนของท่านมาดูก็เห็นทิพย์สุดานั่งร้องไห้อยู่ตรงหน้าห้องของเพลินตาท่านเลยรีบเดินมาหาและถามว่ามันเกิดอะไรขึ้นจนรู้ความจริงท่านรีบเคาะประตูเรียกให้คนที่อยู่ในห้องออกมา ท่านโกรธมากทั้งลูกชายทั้งลูกบุญธรรมที่มาทำเรื่องบัดสีกันในบ้านของท่าน แต่ในขณะนั้นเองท่านก็รู้ถึงอะไรบางอย่างที่มันไหลมาตรงเท้าของท่านมันคือเลือดเลือดที่ออกมาจากหว่างขาของทิพย์สุดา ท่านร้องเรียกให้คนในบ้านตื่นและพาทิพย์สุดาไปตรงพยาบาล จรัสกับเพลินตาเดินออกมาจากห้องและจรัสก็ตาเบิกโพลงเมื่อเห็นภรรยาของตัวเองนอนอยู่ตรงหน้าห้องของเพลินตาและมีเลือดไหลออกมาเขารีบอุ้มเธอไปโรงพยาบาลทันที อาการของทิพย์สุดาไม่ดีขึ้นหมอให้ตัดสินใจว่าจะให้เอาแม่หรือลูกไว้แต่คนที่ตัดสินใจไม่ใช่จรัสแต่เป็นทิพย์สุดาเองที่บอกกับหมอว่าเธอยอมตายขอแค่ให้ลูกน้อยของเธอทั้งสองคนปลอดภัยสุดท้ายทิพย์สุดาก็จากไปหลังจากที่หมอทำการผ่าคลอดเด็กแฝดชายหญิงออกมาซึ่งเด็กทั้งสองได้คลอดก่อนกำหนดจึงต้องอยู่ที่โรงพยาบาลอีกเป็นเวลาเกือบเกือบเดือนซึ่งคนที่ดูแลลูกน้อยทั้งสองก็คือจรัส เขารู้สึกผิดเป็นอย่างมากที่ทำให้ภรรยาของเขาต้องจากไปมันเป็นความผิดของเขาเองทั้งหมดเพราะความมักมากเพราะตัณหาหน้ามืดมันถึงทำให้เขาต้องสูญเสียภรรยาอันเป็นที่รักไปอย่างไม่มีวันกลับ เขาตั้งใจว่าต่อไปเขาจะดูแลลูกทั้งสองด้วยตัวของเขาเองเขาสาบานว่าจะไม่มีวันหาแม่ใหม่ให้กับลูกน้อยของเขาทั้งสองคนเป็นขาด เขาขอให้เพลินตาลืมเรื่องระหว่างเขากับเธอซะแต่มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นเพลินตาไม่ยอมเธอเรียกร้องให้เขารับผิดชอบโดยการอ้างว่าตัวเองตั้งท้องกับเขาแต่เขาไม่เชื่อเพราะทุกครั้งที่มีอะไรกันเขาป้องกันทุกครั้ง จนสุดท้ายทุกคนก็รู้ว่าเพลินตาโกหกเรื่องท้อง คุณหญิงรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมากที่เพลินตาทำแบบนี้ท่านเลยให้เงินเพลินตาไปก้อนหนึ่งเพื่อเอาไปตั้งต้นชีวิตใหม่ เพลินตายอมไปอย่างง่ายดายเพราะจำนวนเงินที่ได้มันมากมายอย่างที่คนอย่างเธอคงไม่มีปัญญาหาได้ แต่ไม่กี่เดือนต่อมาเพลินตาก็กลับมาที่บ้านท่านอีกครั้งเพื่อมาขอเงินเพิ่มเพราะเงินที่ได้ไปเธอใช้เล่นการพนันจนหมดแต่ท่านไม่ให้เพราะท่านคิดว่าให้ไปเยอะแล้วทำให้เพลินตาโกรธมากจะเข้ามาทำร้ายท่านแต่จรัสเข้าบ้านมาพอดีจึงเข้าไปตบเพลินตาและลากออกไปจากบ้านและไล่ไม่ให้กลับมาที่นี่อีก เพลินตาโกรธแค้นมาก จนวันนึงขณะที่จรัสกำลังขับรถออกไปทำงานเขาก็โดนดักยิงจนเสียชีวิตคาที่พอตำรวจสืบก็ทำให้รู้ว่าเพลินตาเป็นคนบงการเรื่องทั้งหมดโดยการจ้างมือปืนมาฆ่าจรัส ผลสรุปเพลินตาโดนจับคดีจ้างวานฆ่าโดนจำคุกตลอดชีวิต ตั้งแต่นั้นมาท่านก็เลี้ยงหลานน้อยทั้งสองด้วยตัวท่านเองตามลำพังเพราะครอบครัวของทิพย์สุดาอยู่ต่างประเทศทั้งหมด ตอนแรกพ่อแม่ของทิพย์สุดาจะเอาหลานไปเลี้ยงเองแต่ท่านขอร้องไว้ท่านบอกว่าท่านไม่เหลือใครแล้วขอให้ท่านได้มีหลานอยู่ด้วยในยามที่ท่านแก่เฒ่าซึ่งพ่อแม่ของทิพย์สุดาก็ยอมเพราะเห็นแก่ความสัมพันธ์ที่เคยมีให้กันมาแม้จะรู้ว่าจรัสเป็นสาเหตุให้ลูกสาวของพวกเขาต้องจากไปก่อนวัยอันควรก็เถอะ แต่พวกเขาไม่อยากจองเวรจองกรรมอะไรเพราะไหนๆ ตอนนี้จรัสก็ตายไปแล้ว แต่แล้วสิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อหมอตรวจพบอาการผิดปกติของจีน่าหรือจีนน้องสาวฝาแฝดของเจย์ จากการตรวจอย่างละเอียดจากแพทย์จีน่าเป็นโรคหัวใจ พ่อแม่ของทิพย์สุดารับจีน่าไปรักษาที่อเมริกาแต่ก็ไม่สามารถรั้งแกไว้ได้สุดท้ายจีน่าก็เสียชีวิตตอนอายุเพียงแค่ห้าขวบ ในตอนนั้นเจย์ไม่คุยอะไรกับใครเลยเอาแต่เก็บตัวอยู่คนเดียวในห้องของน้องสาวที่จากไป เจย์เป็นเด็กที่น่าสงสารมากไม่มีทั้งพ่อทั้งแม่มีน้องๆ ก็มาจากไปอีกคนท่านเลยทุ่มเทความรักความเอาใจใส่และตามใจเจย์ทุกอย่างไม่ว่าหลานชายอยากได้อะไรท่านจะตามใจทุกอย่าง จนกลายเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองใครขัดใจเป็นไม่ได้

มาถึงตอนนี้ท่านได้แต่ถอนหายใจกับท่าทางของหลานชายเพียงคนเดียวของท่าน ท่านคิดว่าท่านมองคนไม่ผิดใบตองเป็นเด็กดีแน่นอนเพราะก่อนที่ท่านจะตัดสินใจรับใบตองมาเลี้ยงท่านได้ให้คนไปสืบค้นทุกอย่างเกี่ยวกับใบตองและสอบถามจากเพื่อนบ้านซึ่งทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าใบตองเป็นเด็กดีช่วยตาเก็บของเก่าขายอย่างไม่อายใครวันหยุดก็จะไปทำงานรับจ้างเพื่อหาเงินช่วยตาซึ่งเด็กแบบนี้ท่านไม่สามารถปล่อยให้อยู่เพียงลำพังได้แน่ๆ เพราะสังคมสมัยนี้ไว้ใจใครไม่ค่อยได้ยิ่งใบตองกำลังโตเป็นสาวมันอันตรายมากที่ต้องอยู่คนเดียว แม้จะไม่ใช่ญาติกันแต่แปลกที่ท่านกลับเอ็นดูใบตองตั้งแต่แรกเจออาจเป็นเพราะแววตาที่เศร้าของเธอ แววตาแบบนี้มันเหมือนของจีน่าหลานสาวของท่านเป็นอย่างมากท่าเลยเอ็นดูใบตองมากกว่าเด็กคนอื่นๆ ท่านหวังว่าใบตองจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง