หลังจากกลับมาจากห้องทำงาน แพรไหมก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
หวังว่าการตัดสินใจครั้งนี้ จะไม่ทำให้เธอต้องเสียใจภายหลัง
เธอคิดไปคิดมา ก็ยังรู้สึกไม่ค่อยมั่นใจ จึงโทรศัพท์ไปหาวาวาและเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง
“เธอแน่ใจแล้วใช่ไหม?” วาวาถาม
แพรไหมพยักหน้า “ใช่ บางทีฉันอาจจะคิดมากไปเอง บางทีเขาอาจจะลืมฉันไปตั้งนานแล้วก็ได้ เพราะฉะนั้น ฉันไม่อยากกังวลเรื่องนี้จนทำให้เสียโอกาสในการทำตามความฝัน” แพรไหมตอบ
เมื่อได้ฟังที่แพรไหมพูด วาวาก็พยักหน้า “แพรไหม ไม่ว่าเธอจะตัดสินใจยังไง ฉันก็จะสนับสนุนเธออยู่แล้ว อีกอย่างเธอก็พูดถูกนะ พชรเจอผู้หญิงมามากมาย และเขาก็ไม่ได้ยุ่งกับเธอตั้งแต่แรก เขาจะจำเธอได้ยังไงล่ะ ต่อให้จำได้ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีเพราะพวกเธอหย่ากันแล้ว !” วาวาพูด
“ใช่ ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน!” แพรไหมตอบ
หลังจากได้ฟังคำพูดของวาวา เธอก็ยิ่งมั่นใจในความคิดของตัวเอง
เธอควรจะปล่อยวางมากกว่ากั
