แพรไหมมองพวกเขา ก่อนจะปลุกกำลังใจตัวเองและนั่งลงในตำแหน่งที่ห่างจากประธานภิรัชในระยะที่ไม่ไกลเกินไปและไม่ใกล้เกินไป
ประธานภิรัชกวาดสายตาไปทางแพรไหม ก่อนจะหันไปมองผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆ ผู้ช่วยจึงเดินออกไปทันที
แพรไหมเข้าใจสายตาที่สื่อสารกันระหว่างทั้งสองดี
หลังจากที่ผู้ช่วยออกไปแล้ว แพรไหมก็รู้สึกประหม่าทันที
เพราะคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า ขึ้นชื่อว่าเป็นเสือผู้หญิง
แต่แม้จะรู้สึกแบบนั้น เธอก็ยังคงท่าทีสงบนิ่งไว้
ในขณะที่ประธานภิรัชกำลังใช้สายตาคุกคามเธอ
แพรไหมก็หาคำพูดเพื่อเปิดการสนทนา แต่คิดอยู่นาน สุดท้ายเธอก็เลือกจะเข้าประเด็นตรง ๆ
“เธอชื่ออะไร!?” แต่ก่อนที่แพรไหมจะพูดขึ้น ประธานภิรัชก็ถามขัดขึ้นมาก่อน
แพรไหมชะงักไป แม้จะไม่พอใจแต่เธอก็ไม่ได้แสดงไว้ เธอยิ้มเล็กน้อยแล้วตอบว่า “ฉันชื่อแพรไหมค่ะ”
“แพรไหม…” ประธานภิรัชพึมพำเบาๆ ก่อนจะพูดต่อ “ชื่อเพราะดีนะ ฟังดูไพเราะดี”
แม้จะได้ยิ
