หลังจากที่พริมากับคิมหันต์ทานอาหารเสร็จ พริมาก็ให้คิมหันต์มารอที่โซฟาห้องรับแขก ส่วนเธอจะไปหยิบไอแพดและสมุดจนมาให้กับคิมหันต์
“นี่ค่ะสมุดจด และก็ไอแพด” ใบหน้ายิ้มแย้มของพริมาที่แสดงออกมาทำให้คิมหันต์ยิ้มให้เธอเล็กน้อย
“ทำไมพี่คิมหันต์ถึงเขียนงานเก่งจังคะ” พริมานั่งลงข้างคิมหันต์ก่อนพูดขึ้น โดยสายตาของเธอได้จ้องมองที่กระดาษในมือของชายหนุ่ม
“พี่เรียนนิเทศนะ เรื่องพวกนี้มันง่ายมากไม่ได้อยากเลย แต่พี่ชอบเขียนบทหนังมากกว่าน่ะ” คิมหันต์เอ่ยตอบอย่างไม่ได้มองใบหน้าของพริมา เพราะเขาสนใจอยู่กับงานที่เขาเขียน
“จริงด้วยพริมาลืม ดีจังนะคะที่มีความชอบชัดเจนมาก ๆ” พริมาพูดพร้อมยิ้มให้กับชายหนุ่ม
สายตาของร่างบางได้จับจ้องมองงานในมือของอีกฝ่ายอย่างไม่ละสายตาเลยแม้แต่น้อย อีกทั้งเธอยังแอบอ่านงานของอีกฝ่ายด้วย
“แอบอ่านขนาดนี้ไม่ต้องอ่านเพิ่มทีหลังก็ได้มั้งพี่ว่า” คิมหันต์หันมามองใบหน้าของพริมาอีกคร
