เมื่อตกลงกันได้เป็นที่พอใจแล้ว ต่างคนต่างยอมคนละครึ่งทาง กำนันทองแท้ เหนือเดือน และทองแท่งจึงเดินทางกลับ
ระหว่างเดินทางกลับ ทองแท่งขอนั่งเบาะหลังคนเดียว เด็กน้อยนั่งร้องเพลงเสียงเจื้อยแจ้ว สักพักหนึ่งก็เงียบไป เหนือเดือนหันไปดูจึงเห็นว่า ทองแท่งนอนหลับไปแล้ว
“หลับซะแล้ว” เหนือเดือนยิ้มเอ็นดูเด็กน้อย เธอหันกลับมามองตรงไปข้างหน้า ครู่หนึ่งก็หันไปมองคนขับรถ
“พี่แท้…ขอบคุณนะคะ”
“ขอบคุณเรื่องอะไรครับ”
“ขอบคุณที่พี่แท้พาเดือนมาหาตากับยาย และขอบคุณที่จะให้ตากับยายพักที่บ้านด้วย”
เหนือเดือนอยากมาหาตากับยายตั้งหลายวันแล้ว เธออยากมาขอพรจากพวกท่านก่อนขึ้นประกวด เธอคาดหวังว่า จะได้เงินรางวัลก็จริง แต่เธอไม่ได้คาดหวังว่า จะได้ลำดับที่หนึ่ง แต่เหนือสิ่งอื่นใดก็คือ เธออยากได้กำลังใจจากคนที่เธอรัก
แม้เธออยากจะมาหาตากับยาย แต่เธอไม่กล้าขออนุญาตเขา เธอเกรงใจ เธอรู้ดีว่าหากเธอบอกว่าจะมา เขาต้องมาส่ง
