ทองแท้ถอนหายใจบางเบา เขาหันไปมองหญิงสาว เหนือเดือนซึ่งมองเขาอยู่แล้วมองสบตาคมแวบหนึ่ง ก่อนที่เธอจะหลบสายตาเขาด้วยความรู้สึกผิด เพราะเธอเป็นต้นเหตุที่ทำให้ทองแท่งแอบขึ้นรถกระบะมาหาถึงที่นี่ ดีแค่ไหนแล้วที่เด็กน้อยไม่ได้รับอันตรายใด ๆ และร่างกายก็แข็งแรง นอนตากฝนก็ไม่เป็นไข้
“พอมั้ยครับ”
คำถามของทองแท้ทำให้เหนือเดือนเงยหน้าขึ้นสบตาคม หญิงสาวมองเขาอย่างไม่เข้าใจ
“เงินที่แท่งเอามาให้พอมั้ยครับ ถ้าไม่พอ พี่จะควักหัวใจออกมากองให้ตรงนี้ เผื่อว่ามันจะพอ เผื่อว่าเดือนจะเปลี่ยนใจกลับไปอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม”
“พี่แท้…”
เหนือเดือนนั่งนิ่ง ทั้งที่เธอครุ่นคิดเรื่องนี้มาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว วันนี้ทั้งวัน เธอก็เอาแต่คิดถึงเรื่องของเธอกับเขา แต่จนป่านนี้ เธอก็ยังหาข้อสรุปไม่ได้สักที แล้วพอเขามาพูดแบบนี้ เธอก็ไม่รู้จะตอบอย่างไร
เธอไม่อยากให้เขาเสียใจ ไม่อยากให้ทองแท่งร้องไห้ แต่เธอก็เป็นห่วงตากับยาย
