เหนือเดือนมองทองแท่งขึ้นบันไดไปจนถึงบนบ้านอย่างปลอดภัยแล้ว เธอจึงเดินไปที่ท้ายรถ
กำนันทองแท้อยู่บนหลังกระบะรถ เขากำลังขนของมาไว้ท้ายกระบะ จะได้ขนลงง่าย ๆ พอเห็นหญิงสาวเดินมายืนท้ายรถ เขาจึงบอกเธอว่า
“ขึ้นบ้านเถอะ ของพวกนี้เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
“กำนันจะหักค่าแรงเดือนมั้ย”
ของตั้งเยอะ ถ้าเขาไม่ให้เธอช่วย เธอก็กลัวว่าเขาจะหักค่าแรง
“งกจริง ฉันไม่หักค่าแรงเธอหรอกน่า ขึ้นบ้านไปได้แล้ว”
คนถูกหาว่างกทำปากยื่นแสนงอนอย่าลืมตัว
“ก็เดือนไม่ได้รวยเหมือนกำนันนี่คะ”
ว่าเขาแล้วก็รีบเดินหนีขึ้นบ้าน เพราะกลัวว่าเขาจะสวนกลับด้วยคำพูดแสลงหู หากแต่ตอนที่เหนือเดือนกำลังจะก้าวเท้าขึ้นบันไดขั้นแรก ก็เหมือนเธอจะได้ยินเสียงแว่ว ๆ ตามหลังมาว่า
“ถ้าอยากรวยก็มาเป็นเมียกำนันสิ”
เท้าบางที่กำลังจะเหยียบบันไดขั้นแรกชะงัก เหนือเดือนหันกลับไปมองที่รถ ก็เห็นว่ากำนันทองแท้กำลังสาละวนอยู่กับการขนของลงจากหลังกระบะ
