หลังจากรับรางวัลจากฮ่องเต้แล้ว ก็หมดเรื่องที่ตนต้องอยู่ที่เมืองหลวง จ้าวตงหยางจัดเตรียมคนของตนเสร็จก็เดินทางออกจากเมืองหลวงทันที
หลิวเหล่ยที่ขี่ม้าเคียงข้างสหายก็ถอนหายใจบ่อยครั้ง อารมณ์ของจ้าวตงหยางดูจะร้ายกาจขึ้นมากกว่าเก่า เมื่อคืนพวกเขาพาทหารสามร้อยนายไปดื่มฉลองเพื่อปลดปล่อยความเหนื่อยล้า
มีทหารในกองเรียกคณิกามาคอยปรนนิบัติ พวกเขาก็มิได้เอ่ยว่าอันใด แต่มีคณิกาเข้ามาจ้าวตงหยางเพียงแค่ลูบมือเขาตอนที่ยกจอกสุราให้เท่านั้น จ้าวตงหยางถึงกับพังโต๊ะแล้วลุกเดินหนีออกไป ท่ามกลางความงุนงงของทุกคน มีเพียงหลิวเหล่ยที่รู้ว่าสหายของตนเป็นเช่นใด
การเดินทางกลับครั้งนี้เร่งรีบกว่าขามาเสียอีก จนทหารทุกคนโอดครวญเพราะความเหนื่อยล้า
"ตงหยาง ข้างหน้าเมืองเจียงชาง แวะพักเสียสักคืนเถิด ก่อนที่พวกข้าจะสิ้นชีพเสียก่อน" ตอนนี้มีเพียงหลิวเหล่ยเท่านั้นที่พูดกับจ้าวตงหยางได้ นอกนั้นล้วนพูดสิ่งใดก็โดนถีบหรือไม่
