คนปากเสียหน้าถอดสีไปชั่วขณะ เมื่อเห็นน้ำตาเอ่อคลอในดวงตาคู่สวย เขาหลุบตามองคนอายุน้อยกว่าที่งุดหน้าลงเชิงแง่งอน พอยื่นมือไปจะช่วยประคองก็ถูกปัดทิ้งอย่างไม่ใยดี
แต่มีหรือคนที่โดนเธองอนจะรู้ตัว
ความรู้สึกช้ายิ่งกว่าอะไรดีเสียอีก
“เจิน”
“.....”
“ไอ้เจิน”
เฮียเสือกดเสียงต่ำเมื่ออีกฝ่ายมีทีท่าต่อต้าน แสร้งเมินใส่เขาด้วยการไม่พูดไม่จา ทั้งที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อเต็มสองหู
ปกติก็ไม่เห็นเป็นคนอ่อนไหวง่ายขนาดนั้นนี่..
ร่างสูงพรูลมหายใจแล้วขมวดคิ้วจนเป็นปม มองเธอที่พยายามหยัดกายให้ลุกขึ้นยืน พลางกัดริมฝีปากล่างจนห้อเลือดเพื่อข่มความเจ็บแสบเอาไว้
โดนเด็กมันงอนเข้าให้แล้วก็ยังไม่รู้ตัว ครั้นจะเดินเข้าไปช่วยประคองให้ลุกขึ้น เฮียเสือก็ถูกคนตัวเล็กผลักอกออก ไม่ให้เข้าใกล้จนเขาครุ่นคิดว่าพูดอะไรผิดนักหนา
พูดแค่นี้ก็งอนกันแล้วเหรอไง
นี่เขาต้องออกลูกง้อเด็กนี่อย่างงั้นหรือ
เฮียเสือมุ่นคิ้วอย่างค
