“You don’t have to,” wika ni Ares. He took the fork and ate the pasta.
“Hindi na ako magtatanong pa. Napansin ko lang kasi na wala kang photos ng family mo. Ngayon naiintindihan ko na,” paliwanag ko.
Hindi nagsalita si Ares. He was silently eating. I felt bad for bringing his family up. Kumain na lang rin ako ng tahimik.
“Uhm, anong pinagusapan niyo ni Sera?” malumanay kong tanong. Now I’m being nosy.
“Nothing important,” tipid na sagot ni Ares.
But why does it feel like it was very important? He looked annoyed and serious noong kausap niya si Sera. Samantalang si Sera naman ay nakangiti at parang natutuwa sa kanyang sinasabi.
Medyo nawalan ako ng ganang kumain dahil hindi ko nakuha ang sagot na nais ko.
The night went as usual. Hanggang sa pumasok rin ako sa trabaho kinabukasan.
