24
ปาฏิหาริย์
“ตะวันไปไหนมาคะ” แก้วมุกดากำลังเดินกลับเข้าบ้านหลังคุยโทรศัพท์กับรพีเสร็จ และเห็นว่าเจ้าลูกชายวิ่งตรงแน่วมาจากรั้วหน้าบ้าน นี่อย่าบอกนะว่าไปเจอพันแสง
“ไปหาคุณลุงคนนั้นครับ” เหนือตะวันกอดอกมองค้อนใส่แม่ขณะย่ำเท้าเข้าไปใกล้เรื่อยๆ “ใช่คนนี้ไหมฮะ”
“ใช่อะไรคะ”
“พ่อของผม”
นั่นไงล่ะ นึกอยู่แล้วเชียวว่าเหนือตะวันต้องปะติดปะต่อได้อย่างรวดเร็ว ตอนเขาถามชื่อเหนือตะวัน พันแสงก็หลุดพูดเป็นนัยๆ อยู่แล้ว โกหกใครก็โกหกได้ แต่กับลูกชายที่รู้ความแล้วเธอทำไม่ลง
“ใช่ค่ะ เขาคือพ่อของตะวัน หนูไปคุยกับเขามาแล้วเหรอ” แก้วมุกดายอบคุกเข่าตรงหน้าลูกชายพลางจับมือนุ่มนิ่มไว้อย่างอ่อนโยน กลัวเหนือตะวันจะโกรธแล้ววิ่งหนีไปหลบด้วยความไม่เข้าใจ
“ไปโป้งเขามา”
“หือ?”
“น้านิกบอกว่าถ้ายกนิ้วโป้งใส่แบบนี้” นิ้วสั้นป้อมทำท่าประกอบการแสดง “แปลว่าเราไม่ชอบเขาครับ”
“เหนือตะวันยังไม่ทันรู้จักพ่อเลยทำไมถึงด่
