32
ช่วงเวลาของสามคน
แก้วมุกดาอยู่เป็นหูเป็นตาคอยดูลูกทำอาหาร เธอเป็นเพียงผู้สังเกตการณ์ไม่ได้หยิบจับช่วยเหลืออะไรนัก เหนือตะวันชอบเข้าครัวมาตั้งแต่ปีก่อนที่ข้อไม้ข้อมือเริ่มแข็งแรง เวลาที่แม่อนุญาตให้เล่นโทรศัพท์หรือดูทีวีเขาก็เลือกดูรายการเกี่ยวกับการทำอาหาร หรือไม่ก็กีฬาแบดมินตันอันเป็นสิ่งโปรดปรานลำดับสองของเขา ซึ่งในฐานะแม่แก้วมุกดาก็พร้อมผลักดันลูกไปสู่ทิศทางที่เขาอยากเป็นอย่างเต็มที่
“มาค่ะเดี๋ยวแม่ตักใส่ชามให้” แม้จะเก่งอย่างไรแต่ความแข็งแรงของเด็กวัยนี้ก็ยังด้อยกว่าผู้ใหญ่มาก แก้วมุกดาตักข้าวต้มหมูใส่ชามสามใบ เหนือตะวันเลยไปจัดการเทนมถั่วเหลืองใส่แก้วพร้อมจัดปาท่องโก๋ใส่จาน
“เดี๋ยวแม่ไปตามพ่อหนูก่อนนะ”
แก้วมุกดาเพียงหมุนตัวแต่ไม่ทันได้ก้าวเดิน คนที่หมายไปตามก็ก้าวลงบันไดด้วยใบหน้าที่สดใสขึ้น ทันทีที่เหนือตะวันเห็นเขาก็หุบยิ้มฉับ ปั้นหน้าขึงขังอย่างมีมาด
“พ่อมาแล้วครับ กลิ่นอ
