คุณยายใหญ่พร่ำพรรณนาพลางน้ำตาอาบใบหน้า นิ่มอนงค์เองก็สะอื้นไห้พลางกราบลงแทบเท้าท่าน
“ หนูนิ่มขอโทษนะคะคุณยายใหญ่ ขอโทษที่คิดแบบโง่ ๆ ว่าคุณยายไม่เคยรัก เคยคิดว่าตัวเองเป็นภาระจนคุณยายใหญ่อยากจะกำจัดไปให้พ้น หนูนิ่มไร้สติจึงเตลิดเพราะใช้ความรู้สึกนำพา หนูนิ่มอยากดิ้นออกไปจากกรอบที่คุณยายตีไว้ จึงทำให้นำพาสู่ความน่าละอายเช่นนี้ ”
“ ไม่หรอก ทั้งหมดมันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันเองที่รู้ทั้งรู้อยู่เต็มอกว่าหลานชายคนเดียวมันร้ายขนาดไหน แต่ก็ยังมาหลอกลวงว่ามันเป็นคนดี เพื่อหวังจะหาเมียดี ๆ ให้มัน ด้วยหวังว่าจะทำให้มันกลับตัวได้ ” คุณย่าแหนมเอ่ยขึ้นหลังจากที่เงียบมานาน
“ ไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น ทั้งหมดมันเป็นเพราะผมคนเดียว ผมคนเดียว ผมขอโทษทุกคน อันที่จริงวันนี้ที่ผมมานั้นผมตั้งใจจะมาบอกความจริงกับหนูนิ่ม แต่บังเอิญเรื่องแดงเสียก่อน และผมยินดีที่จะรับผิดชอบความ
