คราวนี้ป้าจิตหันไปเบิกตากว้างใส่พยัคฆ์ด้วยยังรู้สึกตกใจไม่หาย พร้อมกับถามด้วยความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อผสมกันไป
“คุณเสือ โอย ป้าจะเป็นลม มันตั้งแต่เมื่อไรคะนี่”
อุรัสยาเงียบ ไม่รู้จะตอบเรื่องนี้อย่างไร เพราะช่วงเวลาที่เกิดเรื่องเหล่านี้นั้น ไม่ใช่ช่วงเวลาดีๆ สักนิด และพยัคฆ์เองก็รู้ดี ชายหนุ่มจึงได้แต่ยิ้มแล้วพูดเลี่ยงไปแค่ว่า
“มันมีเรื่องหลายเรื่องน่ะครับป้า แต่ยังไงตอนนี้ผมก็พาอุ้มกับลูกกลับบ้านแล้ว”
“...”
พอเจ้านายหนุ่มที่ตนเองเลี้ยงมาตั้งแต่ยังเด็กบอกแบบนั้น ป้าจิตก็รู้ดีว่าตนเองไม่ควรถามอะไรมากไปกว่านี้แล้วจึงพยักหน้ารับคำตอบนั้นพร้อมกับยิ้มกว้าง ไม่ว่าช่วงเวลานั้นจะเกิดอะไรขึ้น แต่ในเวลานี้ขอแค่พยัคฆ์กลับมาดูมีความสุขแบบนี้อีกครั้งนางก็พอใจมากแล้วจริงๆ
พยัคฆ์ยิ้มรับพี่เลี้ยงสูงวัยของตนเอง แล้วจึงเอ่ยอย่างอารมณ์ดีขณะที่มือหนึ่งจูงลูกสาว อีกมือก็โอบไหล่เล็กบางของอุรัสยาเอาไว้
“นาย
