ตอนที่ 20
เขายอมผ่อนแรงกดทับลงเล็กน้อย แต่ก็ยังคงตรึงร่างของรัญชน์รวีไว้ไม่ให้ขยับหนี รัญชน์รวีค่อยๆ ใช้มือที่สั่นเทาปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ด ก่อนจะปลดตะขอเสื้อชั้นในออกอย่างเชื่องช้า ใบหน้าของเธอซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด
ไม่นานร่างกายของรัญชน์รวีถูกเปิดเผยออกสู่สายตาของเขา ความรู้สึกอับอายและความรังเกียจถาโถมเข้ามาจนเธออยากจะหายไปจากตรงนั้นเสียให้ได้
“กระโปรงล่ะ จะถอดเองหรือให้ฉันถอด” เธอเม้มปากแน่น แต่ก็จำใจถอดมันออกด้วยตัวเองอย่างเชื่องช้า ความอับอายกัดกินในใจ แต่ร่างกายกลับไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้าน
“ส่วนตัวนั้นไม่ต้องก็ได้ ฉันจะถอดให้เอง” นายเฟิร์สกล่าวเสียงต่ำหื่นกระหาย ก่อนจะละจากริมฝีปาก เลื่อนลงไปกระชากกางเกงในเนื้อบางเบาของเธอออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นเนินเนื้ออวบอูมที่บัดนี้แดงก่ำจากสัมผัสของเขา
ในห้วงวินาทีนั้น รัญชน์รวีรู้สึกราวกับโลกทั้งใบกำลังพังทลายลง เธอถูกความมืดมิดกลืนกิน
