อดีตที่แสนเศร้า
1213 Words
ตอนที่ 9
ธีร์ธวัชเลื่อนมือมาวางบนมือของเธอเบาๆ สัมผัสอบอุ่นจากฝ่ามือหนาทำให้หัวใจของรัญชน์รวีเต้นระรัวแรงขึ้น เขาส่งผ่านความรู้สึกบางอย่างผ่านปลายนิ้วที่บีบมือเธอเบาๆ
“น้องรัญชน์…พี่ไม่รู้จะพูดไงดี แต่พี่รู้สึกดีกับน้องรัญชน์มาตั้งแต่แรกที่เราเจอกันแล้ว” เขาบีบมือเธอเบาๆ อีกครั้งเพื่อย้ำความรู้สึก
“แล้วตอนนี้พี่ก็มั่นใจ ว่ามันไม่ใช่แค่ความรู้สึกดีในฐานะที่น้องรัญชน์มาเป็นพี่เลี้ยงของณดา แต่…พี่”
“แต่พี่รักน้องรัญชน์ครับ”
“พี่ธีร์!!..พี่ธีร์ไม่สบายหรือว่าตัวร้อนกันแน่ค่ะ” หัวใจของรัญชน์รวีเต้นรัวแรงขึ้นราวกับจะหลุดออกมาจากอก เธอตกใจกับคำสารภาพนั้น แม้ลึกๆ จะรู้ว่าความรู้สึกของเธอก็เริ่มจะคล้ายกัน แต่เธอก็ยังติดอยู่ในกรอบของความจริงบางอย่างที่ยังไม่ได้บอกเขา
“พี่ธีร์มั่นใจแล้วเหรอคะ…” รัญชน์รวีพยายามดึงมือออก แต่เขากลับจับกระชับขึ้นราวกับไม่ต้องการให้เธอถอยหนี
“พี่ธีร์จำได้มั้ยคะ ที่รัญชน์เคยบอกพี่ธีร์ไปตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน...ว่ารัญชน์มีแฟนแล้ว”
ธีร์ธวัชเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แววตาของเขามีความประหลาดใจระคนสงสัย
“แฟน? ไหนล่ะ? พี่ไม่เห็นเคยเจอแฟนของรัญชน์เลยสักครั้ง แล้วไม่เคยเห็นรัญชน์พูดถึงเลยนะ ไม่เคยเห็นโทรหา หรือมาหาด้วย” เขาจ้องเข้าไปในดวงตาของเธออย่างค้นหาความจริง
“เอาจริง ๆ นะ วันที่พี่จีบรัญชน์วันแรก รัญชน์แค่แกล้งหลอกไม่ให้พี่จีบรัญชน์...ใช่มั้ย”
ความรู้สึกผิดเข้าเกาะกุม รัญชน์รวีหลบสายตา เธอรู้ว่าไม่ควรปิดบังเขาอีกต่อไปแล้ว เรื่องนี้เป็นปมในใจที่เธอไม่เคยกล้าเล่าให้ใครฟัง
“เอาเป็นว่าถ้ารัญชน์เล่าเรื่องนี้ให้พี่ธีร์ฟัง พี่ธีร์อาจจะไม่อยากขอรัญชน์เป็นแฟนเลยก็ได้ค่ะ” เธอพูดเสียงแผ่วเบาแทบเป็นกระซิบ แววตาไปด้วยความทุกข์ระทม
ธีร์ธวัชเงียบไปชั่วขณะ มองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเข้าใจและสงสัยปนความห่วงใย เขาไม่ต้องการกดดันเธอ แต่ก็อยากรู้ความจริงเพื่อที่จะได้ปกป้องเธอได้อย่างเต็มที่ เขาลูบหลังมือเธอเบาๆ อย่างปลอบโยน
“น้องรัญชน์ครับ…เรื่องที่พี่บอกไป มันไม่ได้เป็นคำพูดที่พี่พูดเล่นๆ นะครับ” เขาหยุดหายใจเล็กน้อย
“พี่รู้สึกแบบนั้นจริงๆ” รัญชน์รวีพยักหน้าช้าๆ
ความเงียบเข้าปกคลุมชั่วขณะ ธีร์ธวัชมองลึกเข้าไปในดวงตาของรัญชน์รวี รอคอยคำตอบที่เธอพยายามจะเอ่ยออกมาในที่สุด เธอก็รวบรวมความกล้าเอ่ยปากเล่าเรื่องราวที่หนักอึ้งในใจ
“เรื่องมันซับซ้อนค่ะ...พี่ธีร์” เสียงของรัญชน์รวีสั่นเครือ
“มัน…มันเกี่ยวกับแม่ของรัญชน์ แล้วก็ตัวรัญชน์เองด้วย”
รัญชน์รวีเล่าเรื่องราวที่ซับซ้อนและเจ็บปวดให้ธีร์ธวัชฟังอย่างละเอียด น้ำเสียงของเธอสั่นเครือ และแววตาเต็มไปด้วยความกังวลและความเจ็บปวด
“เรื่องมันซับซ้อนค่ะพี่ธีร์” เธอเริ่มเล่า
“มันเริ่มจากที่แม่รัญชน์…ท่านใช้รูปโปรไฟล์ของรัญชน์ไปหลอกผู้ชายคนหนึ่ง” รัญชน์รวีหยุดหายใจเล็กน้อย คล้ายจะรวบรวมความกล้า
“เขาชื่อเฟิร์ส รุ่นราวคราวเดียวกับรัญชน์ค่ะ เหมือนว่าเขาอายุมากกว่ารัญชน์ประมาณสองปี ตอนนั้นเขาคิดว่ากำลังคุยกับรัญชน์ แล้วก็โอนเงินให้หลายครั้ง รวม ๆ แล้วก็เป็นเงินหลายแสนบาท”
รัญชน์รวีเล่าว่าเมื่อเธอจับได้ แม่ของเธอก็ยอมสารภาพว่า หลงรักเด็กหนุ่มอย่างเฟิร์ส จนถึงขั้นให้เขามานอนค้างที่บ้าน รัญชน์รวีเล่าย้อนไปว่า...เมื่อหลายปีก่อนพ่อของเธอเสียไป ทำให้แม่ป่วยเป็นโรคซึมเศร้าและติดโทรศัพท์ แม่กินยารักษาโรคซึมเศร้ามานานหลายปี
“พอรัญชน์รู้ความจริง แม่ก็ร้องขอให้รัญชน์ยอมคุยกับเฟิร์ส บอกให้เป็นแฟนกับเขาไปก่อน แล้วแม่จะหาทางบอกความจริงเอง” น้ำเสียงของเธอสั่นระริก
“แม่อ้างว่าถ้ารัญชน์ไม่ยอม แม่จะฆ่าตัวตายค่ะ ตอนนั้นรัญชน์ไม่มีทางเลือกจริงๆ ค่ะ..ก็เลยต้องยอมคบกับเฟิร์สไปก่อน” เธอเล่าต่อไปว่าแม่ของเธอจะเป็นคนคุยไลน์กับเฟิร์สตลอด ส่วนเธอเองก็ทำเป็นเหมือนรู้เรื่องทุกอย่าง
“แต่ที่รัญชน์รับไม่ได้ที่สุดก็คือ แม่แอบถ่ายรูปตอนที่รัญชน์อาบน้ำแล้วส่งไปให้เฟิร์สดูค่ะ” รัญชน์รวีหลับตาลงแน่น พยายามกลั้นน้ำตาที่เอ่อขึ้นมา
“รัญชน์รับไม่ได้จริงๆ เลยตัดสินใจบอกความจริงทุกอย่างกับเฟิร์ส”
“พอแม่ของรัญชน์รู้ความจริงที่รัญชน์บอกกับเฟิร์ส ท่านก็เสียใจมาก จึงกินน้ำยาล้างห้องน้ำเพื่อหวังจะฆ่าตัวตาย” ธีร์ธวัชนั่งฟังหน้าเครียด
“วันนั้นเฟิร์สเค้าเป็นคนพาแม่รัญชน์ไปโรงพยาบาลค่ะ อาการของแม่แย่มาก” หญิงสาวเงียบไปธีร์ธวัชจึงเป็นฝ่ายถามขึ้นบ้าง
“แล้วหลังจากที่นายเฟิร์สรู้ความจริงทุกอย่าง...เค้าทำยังไงต่อเหรอ” ธีร์ธวัชถามขึ้น เสียงของเขาเต็มไปด้วยความห่วงใยและกังวล เขารับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดที่รัญชน์รวีกำลังเผชิญอยู่
“เขาก็ยอมค่ะ แต่รัญชน์ต้องยอมคืนเงินที่เขาโอนให้แม่ในแต่ละเดือน รวม ๆ ก็ห้าแสนกว่าเลย” เธอถอนหายใจ
“แต่พอแม่ออกจากโรงพยาบาล เฟิร์สก็มาทวงเงินที่รัญชน์ทุกวัน พอไม่เจอรัญชน์เขาก็มาคุยกับแม่แทน มาคอยดูแลแม่เอาใจแม่สารพัด เขารู้ค่ะว่าจุดอ่อนของรัญชน์ก็คือแม่ พอแม่ของรัญชน์อาการดีขึ้นเรื่อยๆ …จากนั้นเค้าจึงขอให้รัญชน์ยอมเป็นแฟนกับเขาไปก่อน แล้วเขาก็สัญญาว่าจะดูแลแม่ของรัญชน์ เรื่องราวมันก็เลยเป็นแบบนั้นมาเรื่อย ๆ ค่ะ”
“แล้วนายเฟิร์สนั่น เค้าเสนออะไรที่นอกจากให้รัญชน์ยอมเป็นแฟนกับเค้าอีกมั้ย?” ธีร์ธวัชถามด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้น แววตาของเขาฉายแววไม่พอใจในตัวเฟิร์สอย่างเห็นได้ชัด
รัญชน์รวีหลบสายตาอีกครั้ง ความรู้สึกอับอายและขยะแขยงตีตื้นขึ้นมา
“เขา…เขาเสนอให้รัญชน์ยอมมีอะไรกับเขาแทนแม่ค่ะ” เธอกระซิบเบาจนแทบไม่ได้ยิน
“ตอนนี้รัญชน์ก็ยังไม่รู้จะทำยังไงดีเลย” แววตาของรัญชน์รวีเต็มไปด้วยความกังวล เธอเงยหน้าขึ้นสบตาธีร์ธวัชอย่างมีความหวัง
“หนี้หลายแสนบาทที่รัญชน์ต้องชดใช้ให้นายเฟิร์ส มันเป็นภาระที่หนักมากค่ะ ตอนนี้รัญชน์ก็พยายามหาทางออกอยู่”
ธีร์ธวัชมองรัญชน์รวีด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเข้าใจและสงสาร มือของเขายื่นไปกุมมือของเธอไว้แน่น ปราศจากคำพูดใดๆ ในตอนแรก เขารับรู้ถึงความกดดันที่เธอแบกรับอยู่ทั้งหมด หัวใจของเขาเจ็บปวดแทนเธออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
- Writer
