เขานั่งตรงข้ามกับสามีตัวอ้วนใหญ่ของเธอที่กำลังโซ้ยอาหารเช้าสไตล์อเมริกันอย่างเอร็ดอร่อย ขณะที่เขาละเลียดดื่มกาแฟดำที่เธอเป็นคนชงให้ด้วยท่าทีสงบ เยือกเย็น...
‘โอววว เขาหล่อเข้มอย่างกับกาแฟเอสเพลสโซ่ และสายตาดุเข้มดูลึกลับน่าค้นหา ซ่อนความร้อนแรงเอาไว้อย่างกลมกลืนทีเดียว...ว๊าวววววว เขาดูกลมกล่อมไปทั้งตัวเลยล่ะ โดยเฉพาะไอ้จ้อนของเขา...อ๊า น่ากินชะมัด ง่ำ ๆ ๆ ๆ’
แน่นอน...ระหว่างมื้อเช้าของสามคนบนโต๊ะอาหารกลางห้องโถง เธอกับเขาสบตากันหลายครั้ง มันเป็นสายตาที่ส่งสัญญาณบางอย่างให้แก่กัน โดยอีกคนไม่มีวันรู้เลย เพราะมัวแต่จ้วงอาหารเข้าปาก
“ขอบใจมากนะโว๊ยแดน ที่แกอุตส่าห์มาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้เมื่อวาน ทั้งที่งานยุ่งสุด ๆ แกคือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเลยว่ะ”
“ไม่เป็นไร เพื่อนรักแต่งเมียทั้งที จะไม่มาได้ยังไง”
“เอาไว้แกแต่งเมื่อไหร่ ฉันจะเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้เอง เลือกผู้หญิงดีๆสักคนได้แล้วเ
