วรรณสุภางค์ตื่นตั้งแต่เช้า เธอยอมรับกับตัวเองว่ารู้สึกตื่นเต้นกับการสัมภาษณ์กรณีศึกษาในวันนี้
เธอไม่เพียงแค่หอบคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คไปที่ร้านกาแฟเท่านั้น แต่เตรียมสมุดโน้ต ปากกาและเครื่องบันทึกเสียงไปด้วย เพื่อความมั่นใจว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาด
นักเขียนสาวออกจากห้องแล้วเดินทางไปที่ร้านกาแฟตั้งแต่ 8:30 นาฬิกา ตามเวลาเปิดร้านเป๊ะ เมื่อมาถึงก็เลือกนั่งโต๊ะประจำซึ่งอยู่ติดผนังกรุกระจกที่สามารถมองเห็นถนนได้ชัดเจน เธอชอบมองผู้คนเดินผ่านไปมา
“ครูน้ำฝนคนสวย...สินะ” เธอเปิดคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คขึ้นแล้วเลือกไฟล์ข้อมูลเกี่ยวกับเคสรายแรกที่จะสัมภาษณ์ในวันนี้อีกครั้ง เพื่อทบทวนเกี่ยวกับประสบการณ์ผัวชั่วคราวของครูสาวที่ยอมเปิดใจเล่าเพื่อเป็นวิทยาทาน...
“ครูน้ำฝน มีชื่อจริงว่า พศิกา เธออายุเพียงแค่ 24 ปีเท่านั้น...เรื่องเกิดขึ้นหลังจากที่เธอเข้าทำงานที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด เธอแอบมีสัมพันธ
