“สถาบันบุนกะ เบลรู้จักมั้ย” เบลหันมามองริกะด้วยแววตาที่ตื่นเต้น “ปีนี้คงไม่ทัน ฉันเลยเตรียมคอร์ทเรียนภาษาญี่ปุ่นไว้ให้แล้ว”
“ฉันไม่มีเงิน” ริกะกระพริบตามองเบลด้วยใบหน้าที่เปลี่ยนไป “ฉันพูดอะไรผิดเหรอ” เพราะเบลคิดว่าการที่เธอถูกส่งมาอยู่ที่นี่ เธอต้องหางานทำประทังชีพกับเงินเดือนร่วมแสนที่เธอได้จากเขา
“เบล เธอมาที่นี่เพื่อมาเรียนไม่ใช่เหรอ”
“เรียนเหรอ?” เขาไม่ได้บอกอะไรเธอเลย
ริกะพยักหน้า เบลจึงไหลไปตามน้ำ ตอนนี้เธอทำอะไรไม่ได้นอกจากทำตามที่คุณกลางเขาจัดการไว้ให้แล้ว เบลเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าขนาดย่อมๆ ดวงตากลมเบิกกว้างเมื่อในนี้มีทุกอย่าง
“ขอบคุณนะ” เบลหันมาหาริกะ
“ทำตามหน้าที่เท่านั้น อย่าได้เกรงใจ มันเป็นงาน”
“แล้วเบลเป็นอะไร”
“งาน” เบลยิ้มเล็กน้อยอย่างไม่ได้คิดอะไร เพราะถ้าตัดความหูเบาของคุณกลางทิ้งไป ที่เหลือเขาก็ดีกับเธอมาก ความเป็นอยู่ของเธอที่นี่ไม่แย่เลย มันดีมากเลยละ
“กล
