คุณกลางไว้ตัวถือตัวเกือบจะทุกเรื่องถ้าในสายตาของคนอื่น แต่เบลที่สัมผัสกับเขามาจริงๆก็แค่สามวัน แต่เธอกับเขาเข้าถึงแก่นแท้ลึกซึ้งกันอย่างที่ไม่คาดคิด เลยทำให้เธอคิดว่าเธอเข้าใจและรู้จักผู้ชายคนนี้มากขึ้นในแบบที่คนอื่นไม่มีทางได้เห็น
เบลเดินขึ้นเตียงนอนที่เหลือพื้นที่สำหรับเธออยู่แล้ว เมื่อเธอทอดกายลงนอน ร่างแกร่งแข็งแรงก็พลิกตัวตะแคงโอบกอดเธอไว้เข้าสู่อ้อมกอดเขาในทันที
“เมื่อครู่เบลบอกว่า แม่ไปต่างจังหวัดกับพ่อเลี้ยง” เบลขานรับในคอสั้นๆ ขณะที่อิงซบใบหน้าแนบแผ่นอกเปลือยฟังเสียงหัวใจเต้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอของเขา บ่งบอกว่าเขาจะไม่ทำอะไรเธอแน่ๆ
“นานแค่ไหนแล้ว” เขาถามต่อ แต่ภาษาไทยประโยคนี้ของเขาเธอไม่เข้าใจเลย “ฉันหมายถึงว่า แม่ของเบลกับพ่อเลี้ยงนะ”
“ก็น่าสักประมาณตอนเบลอายุสิบสามค่ะ”
“ก็ไม่นานนัก” เบลพยักหน้า “เขาดีกับเบลมั้ย”
“พ่อเลี้ยงเขาเป็นคนไม่ค่อยพูด ถ้าพูดกันจริงๆ เราก็ไม่ได้สนิทอ
