ลูกโป่งดวงตาแดงก่ำ และน้ำตาเธอก็ค่อยๆไหลออกมา กลางเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตานั้นอย่างอ่อนโยนและเข้าใจ “ขอบใจนะ” และเขาก็เอ่ยอีกสามคำสั้นๆ สามคำสุดท้าย ก่อนผลุ๊บและลุกจากมาโดยไม่ลืมวางเงินสำหรับค่าอาหารไว้บนโต๊ะ และเขาก็ไม่หันกลับมามองเธออีก ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีกับความผูกพันห้าปีกว่าๆนี้
ลูกโป่งทำได้แต่เงียบเพราะเธอไม่มีสิทธิ์เลือกอยู่แล้ว ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเขา เธออิ่มเอมใจมาโดยตลอดเมื่อคุณกลางกับคุณช่อผกาไม่ได้ยกระดับความสัมพันธ์ให้ก้าวหน้าขึ้นไปอีก ในทางกลับกันทั้งสองกลับสิ้นสุดความสัมพันธ์ตั้งแต่เมื่อสี่ปีก่อนด้วยเหตุผลอะไรนั้นลูกโป่งก็ไม่รู้ แต่ในใจเธออดคิดไม่ได้ว่าสาเหตุหลักเป็นเพราะเธอ คุณกลางมีใจให้กับเธอแล้ว แต่แล้วตลอดสี่ปีเธอกับเขาก็ไม่มีอะไรคืบหน้าแต่เธอก็ยังให้กำลังใจตัวเองว่าเขากับเธออายุห่างกันมาก คุณกลางก็แค่ต้องรอให้เวลาเหมาะสมก่อนเท่านั้น...แต่วันนี้เธอรู้แล้วว่
