ดวงตาที่สงบมาตลอดห้าปีตอนนี้แดงก่ำ มือทั้งสองบีบพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน “เบล!” กลางตะโกนออกมาด้วยความแค้นเต็มเปี่ยม และรถหรูป้ายแดงที่กลางพึ่งถอยออกมาใหม่ก็ทะยานจากไปอย่างรวดเร็ว
กลางไม่ได้กลับไปที่บ้าน แต่เขาไปในที่ที่เขาไม่ได้กลับไปนานถึงห้าปี เขาออกมาจากที่นั่นในวันที่เขาไปส่งเธอที่สนามบินและไม่เคยกลับไปอีกเลย
พรึ่บ! ทำไมเขาถึงกลับมาที่นี่ เขาหวังจะเจอเบลที่นี่อย่างงั้นเหรอ... “บ้าฉิบ!” เฮ่อ เฮ่อ กลางหอบหายใจ เขาไม่ได้เหนื่อยแต่ตอนนี้หัวใจเขาเต้นแรงเพราะเบลหายไป เธอหายไปจากสายตาเขาแล้วในที่สุด
พรึ่บ! กลางล้มตัวลงบนเตียงพลิกกายนอนตะแคง อยู่แบบนั้น โดยไม่ขยับอยู่นานเท่านาน...
“เบล เบล...” เสียงเรียกน้ำเสียงกังวาลหวานใสบ่งบอกถึงอารมณ์ของผู้เรียกว่าดีใจอย่างมาก
เบลเงยหน้าจากงานบนโต๊ะและยิ้มให้หญิงสาวที่เร่งรีบเข้ามาหาเธอ “พี่โฟว์ เบลทราบแล้วค่ะ” เบลมองหุ้นส่วนที่มีความสามารถใ
