หย่ารักคุณสามี

6 ต้องการหย่า

# บริษัทอัสวิน

ทางด้านประธานหนุ่มที่เพิ่งจะออกมาจากห้องประชุมไม่ได้รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับผู้หญิงทั้งสองคนที่เป็นประเด็นกันอยู่ในตอนนี้ เขาเดินไปยังห้องทำงานตามปกติ แต่ก็ได้พบเห็นสุดาแฟนสาวมารอเซอร์ไพรส์อยู่ในห้อง

"เซอร์ไพรส์ค่ะ"

สุดาพุ่งเข้ามาสวมกอดเขาอย่างไม่อายว่าตรงนี้จะมีเลขาอยู่ด้วย เธอแสดงความรักอย่างเต็มที่ แตกต่างจากภรรยาที่อยู่บ้านไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลย ไม่ว่าสามีจะเหนื่อยหรือทำงานหนักแค่ไหนก็ไม่เคยเข้ามากอดมาอ้อน เอาแต่ก้มหน้าไม่สู้สายตาราวกับคนทำผิดตลอดเวลา พูดแล้วก็หงุดหงิด เธอคงจะเห็นเขาสำคัญแค่ตอนอยากได้เงินเพียงเท่านั้น

"คิดอะไรอยู่คะ?"

สุดาเอ่ยถามแฟนหนุ่มที่อยู่ๆก็เหม่อลอยราวกับคิดอะไรอยู่ แล้วเธอก็ถามไปหลายครั้งเขาก็เอาแต่เงียบจมอยู่กับความคิดของตัวเอง หรือว่าเขากำลังคิดถึงภรรยาที่รออยู่บ้าน

สุดานึกถึงคำพูดที่แม่ของเธอบอกไว้ ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่บ้านเดียวกันนอนเตียงเดียวกันทุกคืนทุกวันมันเป็นไปไม่ได้หรอกที่พวกเขาจะไม่รู้สึกอะไรกัน ถ้าลูกมัวแต่ช้าอยู่ไม่ทำอะไรสักอย่าง สองคนนั้นคงได้มีลูกกันเต็มบ้านพอดี

" พี่คุยเรื่องหย่ากับภรรยาหรือยังคะ พรุ่งนี้ดาต้องไปงานเลี้ยงกับคุณแม่ ดาไม่รู้จะตอบเพื่อนของคุณแม่ว่ายังไงค่ะ"

" พี่ยังไม่ได้คุยเลย ช่วงนี้พี่งานยุ่งมากๆ"

"ดาเข้าใจพี่ค่ะ " สุดาบอกเสียงนอยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มก่อนหน้านี้ได้หายไปทันที

"เดี๋ยววันนี้พี่จะคุยให้ก็แล้วกันนะ"

เขาทนเห็นแฟนสาวผิดหวังอีกไม่ได้แล้ว เธอรอเขามานานเหลือเกิน ถึงเวลาที่เขาต้องทำเพื่อเธอบ้าง

"คุยกันดีๆนะคะ ดาไม่อยากเป็นต้นเหตุให้พี่มีปัญหากับภรรยา"

สุดาแสร้งทำมารยาหญิงออดอ้อนแฟนหนุ่มที่เริ่มมีอาการเปลี่ยนไป เขาไม่ได้ใส่ใจเธอเหมือนก่อนหน้านี้ พูดเรื่องหย่าแต่ละทีก็ไม่ได้ชันเจนมีคำตอบเหมือนตอนที่เขายังไม่ได้แต่งงานกับพลอยไพลิน ความมั่นใจของสุดารลดน้อยลงทุกวัน เธอไม่แน่ใจว่าอัศวินยังรักเธอเพียงคนเดียวเหมือนเดิมไหม จะมั่นใจก็ต่อเมื่อเขาเซ็นใบหย่ากับภรรยา

"ไม่มีปัญหาอะไรหรอก พี่กับพลอยไพลินตั้งใจจะหย่ากันอยู่แล้ว"

อัศวินไม่ได้ตอบเอาใจแฟนสาว เขาตั้งใจจะหย่ากับเธอตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เพียงแค่รอเวลาที่เหมาะสม แล้วตอนนี้ก็ล่วงเลยมานานพอสมควรแล้ว

เวลา 19:00

เมื่ออัสวินกลับมาถึงบ้าน พลอยไพลินก็รีบวางงานตรงหน้าแล้วเดินมาหาสามีทันที เธอช่วยเขาถือกระเป๋าและถอดสูตรให้สามีอย่างเช่นทุกวัน บริการของแทบทุกอย่างตามหน้าที่ของภรรยาที่ดี

" พี่จะแช่น้ำอุ่นไหมคะ พลอยจะเตรียม...." ยังไม่ทันได้พูดจบประโยคสามีก็พูดแทรกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงไม่เรียบไร้ความรู้สึกใดๆ

" ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย ตามมาที่ห้องทำงาน "

ร่างสูงเดินตรงไปยังห้องทำงานโดยไม่สนใจภรรยาที่มองตามด้วยความสงสัย เธอไม่รู้หรอกว่าสามีจะคุยเรื่องอะไร แต่ก็เตรียมใจที่จะพร้อมรับกับทุกเรื่องที่จะเกิดขึ้น หลังจากเอาสูตรของสามีไปเก็บแล้วก็เดินไปที่ห้องทำงานที่อยู่มุมสุดของทางเดิน พื้นที่บริเวณที่เงียบสนิทเหมาะกับการทำงาน แต่เจ้าของห้องกลับไม่มีสมาธิทำงาน ในหัวคิดหาคำพูดที่จะคุยกับภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย และกำลังจะเป็นอดีตภรรยาของเขาในไม่ช้า

แอดด~ เสียงเปิดประตูดังขึ้นมาก่อนที่จะปรากฏร่างบางในชุดเดรสสีหวานที่เธอชอบใส่เป็นประจำ เป็นชุดพี่เขาเห็นบ่อยมากเพราะเธอไม่ค่อยซื้อเสื้อผ้าใหม่

"พี่มีเรื่องอะไรจะคุยกับพลอยเหรอคะ?"

พลอยไพลินเป็นฝ่ายที่ต้องเอ่ยถามเพราะสามีเอาแต่นั่งนิ่งและกำลังมองเธอด้วยสายตาที่ผิดแปลกไปจากเดิม เธอไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ แต่เรื่องที่เขาจะพูดคงจะเป็นเรื่องที่ตึงเครียดมากแน่นอน

"ฉันต้องการจะหย่า"

ประโยคนิ่งเรียบของสามีทำเอาร่างบางชาวาบไปทั้งตัว แม้จะเตรียมใจมาบ้างแล้ว แต่ก็เจ็บปวดอยู่ดีที่ได้ยินประโยคนี้

"ได้ค่ะ พลอยจะหย่าให้พี่ค่ะ"

"แน่ใจนะ?"

" ค่ะ พี่บอกมาได้เลยว่าวันไหน "

คำพูดของพลอยไพลินสั่นเครือและเต็มไปด้วยความเสียใจ แต่เธอก็พยายามไม่แสดงออกมา ฝืนยิ้มออกไปให้สามีสบายใจ

" ก็ดี เดี๋ยวฉันจะนัดวันอีกที"

" ค่ะ งั้นพลอยขอตัวก่อนนะคะ"

พลอยไพลินหันหลังออกจากห้องไปทะนทีที่พูดจบ ไม่นอให้สามีอนุญาตเหมือนที่ผ่านมา เธอจำเป็นต้องออกไปให้เร็วเพราะฝืนกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว

คนที่เป็นฝ่ายขอหย่าภรรยาก็ได้แต่นั่งนิ่งจมอยู่กับความรู้สึกที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

นี่ฉันดีใจจนยิ้มไม่ออกเลยเหรอ อยู่ๆอัศวินยิ้มออกมา ก่อนที่จะหุบยิ้ม เมื่อเธอยอมหย่าง่ายเกินไป เขาอุตส่าห์เตรียมเงินไว้ให้เธอเผื่อว่าเธอจะร้องขอ ทำไมเธอถึงไม่พูดอะไรเลย ? หรือว่าเธออยากหย่าเหมือนกัน อยู่ๆก็รู้สึกไปพอใจในตัวภรรยาขึ้นมา แล้วรีบลุกขึ้นเดินตามเธอไปด้วยอารมณ์หงุดหงิด เขาไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง

พอเข้ามาในห้องก็เห็นร่างบางยืนทำบางอย่างอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า ข้างๆมีกระเป๋าใบใหญ่ นี่เธอเตรียมเก็บของแล้วเหรอ

" ยืนทำอะไร? "

" ไม่มีอะไรคะ พลอยกำลังจะเตรียมเสื้อผ้าให้พี่"

เธอเก็บกระเป๋าใบใหญ่เข้าใส่ตู้แล้วเอาเสื้อผ้าของเขาออกมา เธอยังคงทำทุกอย่างตามปกติโดยที่ไม่มองหน้าเขาเลยแม้แต่น้อย

" พลอยเตรียมน้ำให้พี่เรียบร้อยแล้วค่ะ เดี๋ยวพลอยจะลงไปเตรียมอาหารให้นะคะ"

พูดจบเธอก็โดนก้มหน้าออกไปในทันที เป็นอาการที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน จนต้องเอ่ยประโยคนี้ออกไป

"ฉันยังไม่หิว "

เขายังไม่หิวจริงๆ และเธอก็ควรจะเข้าไปช่วยเขาอาบน้ำมากกว่าที่จะเดินหนีแบบนี้ เขาไม่ชอบใบหน้าเฉยชาของเธอเลย ท่าทางที่เธอกำลังเป็นในตอนนี้ก็ไม่ชอบเหมือนกัน

" ค่ะ ถ้าพี่หิวเมื่อไหร่ค่อยบอกพลอยนะคะ เดี๋ยวพลอยตั้งโต๊ะอาหารให้ค่ะ"

เธอยังคงพยายามที่จะเดินหนีเขา แน่นอนว่าท่าทางของเธอนั้นทำให้เขาไม่พอใจจนต้องรีบอาบน้ำไม่มีอารมณ์ที่จะแช่น้ำอุ่นอย่างที่บอกเธอ